*ഇരുണ്ട താഴ്വര...*
*ഹൊറർ സ്റ്റോറി*
*ഫുൾ പാർട്ട്‌*
*കഥകളുടെ🗃പറുദീസ*
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
*_പുതിയ കഥകൾ ആദ്യം വായിക്കാൻ shear ചാറ്റിൽ ഫോളോ ചെയ്യുക_*
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
*_വാട്സാപ്പ് ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ 9656169424 എന്ന നമ്പറിൽ മെസ്സേജ് അയക്കുക_*
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
*_ലേഡീസ് only ഗ്രൂപ്പ്‌ അവൈലബിൾ ആണ്_*
irunda thazhvara
ഇതൊരു horror സ്റ്റോറിയാണ് ഇതിലെ കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും തിങ്കച്ചും സാകല്പികമാണ്..
ചോര കട്ടപിടിക്കുന്ന തണുപ്പ് റോഡിന്റെ ഇരുവശത്തും കൊടും കാട് പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞ റോഡ് ഇടക്കിടെ റോഡ് മുറിച്ചു കടക്കുന്ന ചെന്നായകളും കാട്ട് പന്നിയും ആകാശം ഇരുണ്ട് മൂടിയിട്ടുണ്ട് നക്ഷത്രങ്ങളോ ചന്ദ്രനോ ഇല്ലാത്ത ആകാശം എന്റെ ബൈക്കിന്റെ വെളിച്ചമല്ലാതെ വേറെ ഒരു വെളിച്ചവുമില്ലാത്ത കൊടും കാട്...!!
ഞാൻ പതിയെ പിറകിലേക്ക് നോക്കി ഇല്ല ഈ റോഡിൽ ഞാനാല്ലാതെ വേറെ ഒരു യാത്രകാരനുമില്ല. മനസ്സിൽ ചെറുതായി ഭീതി വന്നു തുടങ്ങി. ഒരു വെളിച്ചം അല്ലകിൽ ഒരു മനുഷ്യനെ കാണാൻ ഞാൻ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു... ഞാൻ എന്തൊരു മണ്ടനാ ഈ അർധരാത്രി സമയത് ഏത് മനുഷ്യനാണ് ഈ കൊടും കാട്ടിൽ വരുക....
മനസ്സിൽ പല പല ചിന്തകൾ കുന്ന് കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. അപ്പോഴാണ് എന്റെ മനസ്സിൽ ആ മനുഷ്യന്റെ രൂപം വന്നത്.. ഓർക്കിഡ് വില്ലയിലേക്കുള്ള തന്റെ യാത്രക്കിടയിൽ വഴി തെറ്റിയപ്പോൾ ഞാൻ വഴി ചോദിച്ച അസ്ഥിപഞ്ചരമായ ആ കാല്നടയാത്രികന്റെ രൂപം...?
80നോട് അടുത്ത പ്രായം, നീളം കുറഞ്ഞ മെലിഞ്ഞ ശരീരം, വെളുത്ത താടിയിൽ കരിപുരണ്ട്‍ കിടക്കുന്നു, വ്യത്തിഹീനമായ വേഷം, ചോദിച്ചതിനെല്ലാം ഭീതിനിറഞ്ഞ സ്വരത്തിലും മുഖഭാവത്തിലും ഒരു മൂളൽ മാത്രം മറുപടി നൽകിയ ആ മുഖം... മനസ്സിൽ നിന്നും പോകുന്നില്ല.
അയാളുടെ മുഖത്തു കണ്ട ആ ഭീതി എന്തിനായിരുന്നു....? അയാൾ എന്തിനെയാണ് പേടിക്കുന്നത്....? ഞാൻ പോകുന്ന വഴിയിൽ എന്തെകിലും അപകടം പതിയിരിക്കുന്നുണ്ടോ...??
ബൈക്ക് വളരെ പതിയെയാണ് ഞാൻ ഓടിക്കുന്നത് അത്രയും കുണ്ടും കുഴിയും നിറഞ്ഞ റോഡായിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഉൾകാട്ടിൽ ഉള്ള ശബ്ദം എല്ലാം എനിക്ക് നല്ല പോലെ കേൾക്കാമായിരുന്നു.. കാട്ടിൽ നിന്നും ചെന്നായ്ക്കൾ ഓരിടുന്ന പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ശബ്ദം എന്റെ ചെവിയിൽ അലയടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..
ഒരു തരം ചെറിയ തണുത്ത കാറ്റ് എന്റെ ശരീരത് തട്ടി തലോടാൻ തുടങ്ങി എന്റെ ശരീരം തണുത്ത് വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.. ആ കാറ്റിന് കട്ട പിടിച്ച ചോരയുടെ മണവുമുണ്ടായിരുന്നു.. ചെന്നായ്ക്കൾ അതിശക്തമായി ഓരിടുന്നുമുണ്ട്... എന്ത് ചെയ്യണം അറിയാതെ വിറങ്ങലിച്ച ശരീരവും മനസുമായി ഞാൻ നാലുഭാഗത്തും നോക്കി കൊണ്ട് ബൈക് ഓടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....!
കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾക്ക് അകം ആ കാറ്റും ആ ചോരയുട മണവും ചെന്നായ്ക്കളുടെ ശക്തമായ ഓരിടലും നിന്നു... ഞാൻ വാച്ചിൽ നോക്കി സമയം 12.50 ഞാൻ ബൈക്കിന്റെ വേഗത കൂട്ടി എങ്ങനെയെകിലും മനുഷ്യർ ഉള്ള വല്ലയിടത്തും എത്രയും പെട്ടന്ന് എത്തുക അതായിരുന്നു എന്റെ ആവശ്യം....
ബൈക്കിന്റെ ആ വേഗതയിലും റോഡിന്റെ രണ്ട് സൈഡിലും ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഏതെകിലും ഹോട്ടലോ സത്രമോ വീടോ ഉണ്ടകിൽ അവിടെ ഇന്ന് തങ്ങാം നാളെ കാലത്ത് യാത്ര വീണ്ടും തുടരാം അതായിരുന്നു എന്റെ തിരുമാനം...
പെട്ടന്നായിരുന്നു മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങിയത് ശക്തമായ മഴ അല്ലായിരുന്നു ചെറിയ ചാറലായിരുന്നു പക്ഷേ ബൈക്കിന്റെ വേഗതയിൽ നല്ല മഴയായി എനിക്ക് അനുഭവപെട്ടു... നല്ല കാറ്റും അതിതീവ്രമായ മിന്നലും ഇടിയും ഉണ്ട്.. ആ മിന്നൽ വെളിച്ചത്തിൽ കരിപുരണ്ട്‍ കിടക്കുന്ന കാടും മലയും താഴ്‌വരയും എനിക്ക് വെക്തമായി കാണാൻ സാധിച്ചു. പടുകൂറ്റൻ മരങ്ങളും ചെറു തടാകങ്ങളും പാറക്കെട്ടുകളും നിറഞ്ഞ വന്യമൃഗങ്ങൾ വസിക്കുന്ന ഇരുണ്ട പച്ചനിറമുള്ള കൊടും കാട് ....??
ഞാൻ ബൈക്കിന്റെ വേഗത കുറച്ചു എന്തെന്നാൽ ഈ വഴിയിൽ ഈ സമയത് ബൈക്കിന് വല്ല തകരാർ സംഭവിച്ചാൽ....? അടുത്ത ദിവസം എന്റെ മുടിയും നഖവും എല്ലും മാത്രമേ അവശേഷിക്കുകയുള്ളു എന്നത് ഉറപ്പാണ്....
പെട്ടന്നായിരുന്നു ഞാൻ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത് ബൈക്കിന്റെ പിന്നിൽ ഒരു ഭാരം വന്നത് പോലെ.. വഴിയിൽ ഉള്ള കുണ്ടുകളിൽ വീഴാതിരിക്കാൻ ബൈക്ക് തിരിക്കുമ്പോൾ പാളുന്നത് പോലെ എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.. പിന്നിൽ ഒരാളെ ഇരുത്തി ഡ്രൈവ് ചെയുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന അതെ ഫീൽ....? എനിക്ക് ഒരു സംശയം വന്നു എന്റെ സീറ്റിന്റെ പിറകിൽ ആരെക്കിലും ഇരിക്കുന്നുണ്ടോ....?
തുടരും....
രചന മുഹമ്മദ് സവാദ്.
ഇരുണ്ട താഴ്വര അവസാനഭാഗം (ഭാഗം 3)
സർവശക്തിയും എടുത്ത് ഞാൻ ഓടി എന്റെ തൊട്ടു പിന്നാലെ ആ കുതിരവണ്ടിയും ഉണ്ട്... കുണ്ടും കുഴിയും കല്ലും മുള്ളും നിറഞ്ഞ ആ റോഡിലൂടെ തന്നെയാണ് ഞാൻ ഓടുന്നത് എന്തെന്നാൽ റോഡിന്റെ ഇരു വശത്തും കൊടും കാടാണ്...
നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് ഓടുന്ന ഇടയിലും ഞാൻ ഇടക്കിടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി നാല് കറുത്ത നിറം ഉള്ള ബലിഷ്ഠമായ ശരീരമുള്ള കണ്ണിൽ തീനാളം പോലെ കത്തി ജ്വലിക്കുന്ന കുതിരകളായിരുന്നു ആ വണ്ടി വലിച്ച് ഓടുന്നത്... ഇതൊന്നും അല്ലായിരുന്നു എന്നെ ഏറെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയത് ആ കുതിര വണ്ടി ഓടിക്കുവാൻ ആരെക്കിലും വേണ്ടേ..? പക്ഷേ ആരെയും ഞാൻ ആ വണ്ടിയിൽ കണ്ടില്ല...
എന്റെ കാലുകൾ തളർന്നു ഹൃദയം മിടിപ്പ് ആഞ്ഞു അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു വയ്യ എനിക്ക് ഇനി ഒരു അടി വെക്കാൻ പറ്റില്ല ഞാൻ ഇപ്പോൾ വീണു പോകും.. എന്റെ മരണം അടുത്തു ആ കുതിരകൾ എന്നെ ചവിട്ടിമെതിച്ച് കൊല്ലും.. പെട്ടന്നായിരുന്നു പൊട്ടി പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ ഒരു പഴയ കെട്ടിടം എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. അത് തന്നെ എന്റെ രക്ഷ..!! എന്റെ ദയനീയാവസ്ഥ കണ്ട് ദൈവം എനിക്ക് രക്ഷപെടാനുള്ള വഴി കാണിച്ചു തന്നതാകാം...?
തളർന്നു വീഴാറായ ഞാൻ, ആ കെട്ടിടം കണ്ട ഉടനെ എന്റെ മനസിനും ശരീരത്തിനും എന്തോ ശക്തി കിട്ടിയത് പോലെ ഞാൻ എന്റെ സർവ്വശക്തിയും എടുത്തു ആ ചെറിയ കെട്ടിടം ലക്ഷ്യം വെച്ച് ഓടി...
കെട്ടിടത്തിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയ ഞാൻ ആ ഡോറിന് ചാടി ചവിട്ടി... ഞാൻ അകത്തേക്ക് തെറിച്ച് വീണു ആ ഡോർ ലോക്ക് അല്ലായിരുന്നു ഞാൻ പെട്ടന്ന് അകത്തു നിന്നും പൂട്ടി ഒരു മൂലയിൽ പോയി ഒളിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ എന്റെ വായപൊത്തിപിടിച്ച് നിശ്ശബ്ദനായി ഇരുന്നു. അടചിട്ട ജനലിന്റെ വിടവിലൂടെ ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.! ആ കുതിരവണ്ടി റോഡിന്റെ അവിടെ നിൽക്കുന്നു.
പുറത്ത് നല്ല മഴ മിന്നലിനും ഇടിക്കും കാറ്റിനും ഒരു കുറവുമില്ല മിന്നലിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ എനിക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചു കുതിരകൾ കാലുകൾ ഉഴർത്തി കൊണ്ട് ശക്തിയായ ശബ്ദത്തിൽ ചീറ്റുന്നു... എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു സംശയം ആ വണ്ടിക്കുള്ളിൽ ആരെക്കിലും ഉണ്ടോ....? ഉണ്ടെകിൽ അത് ആരായിരിക്കും...? അത് മനുഷ്യനോ അതോ മറ്റെന്തെക്കിലുമാണോ....? ആ ശക്തി എന്തിനാ എന്നെ കൊല്ലാൻ നോക്കിയത്....? ആ ശക്തിയെ എന്തിന് മൃഗങ്ങൾ പേടിക്കുന്നത്.
അത് മനുഷ്യനല്ലേ...?
കുറച്ചു സമയത്തിനു ശേഷം കുതിരകൾ ഞാൻ നിൽക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി കാലുകൾ നിലത്തു ശക്തിയായി അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ തിടുക്കം കാട്ടുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.. ആരുടെയോ അനുവാദത്തിന് ആ കുതിരകൾ കാത്ത് നിൽക്കുന്നത് പോലെ... അല്പസമയം വരെ അത് നീണ്ടുനിന്നു... പിന്നീട് ആ കുതിരകൾ ആ വണ്ടിയും വലിച്ചു കൊണ്ട് ഉൾകാട്ടിലേക്ക് വളരെ വേഗതയിൽ പോയി....?
എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത് ഇത് ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ വിശ്വസിക്കുമോ....! അദൃശ്യമായ ശക്തികൾ ഈ ലോകത്ത് ഉണ്ടോ.? നമ്മളെ കാണാൻ പറ്റുന്ന പക്ഷേ നമുക്ക് കാണാൻ പറ്റാത്ത അദൃശ്യശക്തികൾ നമുക്ക് ചുറ്റും ഉണ്ടോ...? നമ്മെ അപായപ്പെടുത്താൻ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ അവർ പതുങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ടോ...? രാത്രിയിൽ ലൈറ്റ് അണച്ച് ഡോർ അടച്ച് ഉറങ്ങാൻ കിടക്കും നേരം നമ്മുടെ മുറിയിൽ അദൃശ്യശക്തികൾ ഉണ്ടാവാറുണ്ടോ..?
ഒരുപാട് സംശയങ്ങളും അതിലുപരി ഭയവും നിറഞ്ഞ മനസുമായി ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഒരുപാട് നേരം ഇരുന്നു... സമയം 4.50 പുറത്തു ചെറിയ പ്രകാശം വന്നു തുടങ്ങി.. ഞാൻ നിൽക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഉൾവശം ചെറുതായി കാണാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്... ഇതൊരു ഇടിഞ്ഞുപൊളിഞ്ഞ് വീഴാറായ ആൾതാമസം വർഷങ്ങളായി ഇല്ലാത്ത ഒരു വീടാണ് എന്ന് മനസിലായി.. എന്തെന്നാൽ വീടിന്റെ അകം മൊത്തം നശിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ ഇരിക്കുന്നത് ഈ വീടിന്റെ സ്വീകരണമുറിയിലെ ഒരു മൂലയിലാണ്..!
ഞാൻ പതിയെ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു ചുറ്റിലും നോക്കി പുറത്തേക്ക് ഒരു വാതിൽ അകത്തേക്ക് ഒരു വാതിൽ ഒരു ജനൽ അത് മാത്രമാണ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത്. നിലം ആകെ പൊളിഞ്ഞിരുന്നു മുകളിൽ പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ മേൽക്കൂര... അതായിരുന്നു സ്വീകരണമുറി.. പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ എനിക്ക് ഭയമായിരുന്നു അകത്തേക്ക് പോകാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു..
അകത്തേക്ക് കയറിയ എനിക്ക് ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല അത്രയും അന്ധകാരമായിരുന്നു അകത്ത് ഞാൻ എന്റെ കൈയിലെ ലൈറ്ററിലെ ടോർച്ച് കത്തിച്ചു അകത്ത് മൂന്ന് ഡോറുകൾ കണ്ടു ആദ്യം കണ്ട ഡോർ വഴി ഞാൻ അകത്തേക്ക് നടന്നു അത് ശൂന്യമായിരുന്നു... ഞാൻ പതിയെ പുറത്ത് ഇറങ്ങി അടുത്ത ഡോർ വഴി കയറി അവിടെ ഒരു വലിയ കണ്ണാടി അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു..
കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ പ്രതിബിംബത്തെ കുറച്ചു നേരം നോക്കിനിന്നു ഞാൻ. അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞാൻ അടുത്ത മുറിയിൽ കഴറി അത് ആ വീടിന്റെ അടുക്കളയാണോ എന്ന് തോന്നി... അങ്ങനെയായിരുന്നു അവിടെ ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്... അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞാൻ കണ്ണാടിയുള്ള മുറിയിലേക്ക് നടന്നു... ഇനിയുള്ള സമയം അവിടെ നിൽക്കുക നേരം വെളുത്താൽ പോവുക അതായിരുന്നു എന്റെ തീരുമാനം..
ആ മുറിയിൽ ഒരു അടഞ്ഞു കിടന്ന ഒരു ജനൽ ഉണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ അത് തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. വർഷങ്ങളായി തുറക്കാതെ കിടക്കുന്ന ജനലായത് കൊണ്ടാകാം തുറക്കാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ അത് അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് എന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചു... തള്ളി തള്ളി ഞാൻ അത് തുറന്നു. തുറക്കുകയല്ല ജനൽ ശക്തമായ ശബ്ദത്തിൽ അത് അടർന്ന് വീഴുകയാണ് ചെയ്തത്...
ഇരുണ്ട നിറമുള്ള കൊണ്ടും കാടായിരുന്നു ജനൽ വഴിയുള്ള പുറം കാഴ്ച്ച.. മഴ ഇല്ല മിന്നലോ ഇടിയോ കാറ്റോ ഇല്ല അത് മാത്രമല്ല ചെന്നായകൾ ഓരിടുന്ന ശബ്ദവുമില്ല... ആകെയുള്ളത് ചെറിയ തണുപ്പ് മാത്രം... സൂര്യന്റെ വെളിച്ചവും വന്നു തുടങ്ങി.. മനസ്സിൽ സമാധാനവും സന്തോഷവും വന്ന് നിറയാൻ തുടങ്ങി... ജനൽ വഴി പുറത്ത് നോക്കി നിന്നു...
ആ സന്തോഷവും സമാധാനവും അല്പസമയത്തേക്ക് മാത്രമായിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല.. റൂമിന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു കാൽ പെരുമാറ്റം കേട്ടത് പോലെ ഞാൻ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി റൂമിൽ ആരെയും കണ്ടില്ല .. റൂമിൽ വെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നു ആ സമയത് ... ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി ഇല്ല റൂമിൽ ഞാനാല്ലാതെ ആരുമില്ല ഞാൻ സ്വയം പറയാൻ തുടങ്ങി.. അല്ല ആ ചാരി വച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ കണ്ണാടിയുടെ പിന്നിൽ ആരെക്കിലും ഉണ്ടോ...?
ഞാൻ പതുകെ പതുകെ കണ്ണാടിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു ആ സമയം പുറത്തു ചെറുതായി മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങി കൂടെ കാറ്റും കാറ്റിന് ചോരയുടെ മണവും. ഉൾകാട്ടിൽ നിന്നും ചെന്നായ്ക്കളുടെ ഓരിടലും ചെവിയിൽ വന്നു പതിയാൻ തുടങ്ങി...
ഹൃദയം തബല കൊട്ടുന്നത് പോലെ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി... ഞാൻ കണ്ണാടി ലക്ഷ്യം വെച്ചു നടന്നു.. കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ എത്തിയ ഞാൻ.... കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കി... എന്റെ കണ്ണുകളെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയില്ല ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് ഞാൻ അമ്പരുന്നു പോയി.. ഒരു അടിപോലും അനങ്ങാൻ പറ്റാത്തരീതിയിൽ എന്റെ കാലുകൾ അവിടെ ഉറച്ചത് പോലെ ഞാൻ നിന്നു..
കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ പ്രതിബിംബം ഇല്ലായിരുന്നു മറിച്ച് നല്ല കരുത്തുറ്റ ശരീരമുള്ള, നല്ല ഉയരമുള്ള, നീണ്ടമുഖമുള്ള പുറത്തേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന പല്ലുള്ള, കറുത്ത വസ്ത്രധാരിയായ ഒരു രൂപം. ബലിഷ്ടമായ ആ കൈയിൽ ഒരു മഴുവും പിടിച്ച് കണ്ണാടിക്കുളിൽ നില്കുന്നു ആ രൂപം.. ആ മഴു ഉയർത്തി എന്റെ തലയിൽ ആ മഴു കൊണ്ട് ഒരു അടി അടിച്ചു.......................,,,,,,,???????
ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു... ചുറ്റിലും നോക്കി. ഞാൻ ആ കണ്ണാടിയുള്ള മുറിയിൽ തന്നെയാണ് കിടക്കുന്നത്. എന്താണ് കുറച്ചു മുമ്പ് ഇവിടെ നടന്നത്..? എന്തായിരുന്നു ഞാൻ കണ്ട ആ ഭീകര രൂപം....? അതൊരിക്കലും മനുഷ്യനല്ല പിന്നെ.... എന്തായിരിക്കും അത്. ..?
വാച്ചിൽ നോക്കിയപ്പോൾ സമയം 9.30. പുറത്തു വെളിച്ചം അകത്തും വെളിച്ചം ഒട്ടും സമയം കളയാനില്ല എത്രയും പെട്ടന്ന് മനുഷ്യർ വസിക്കുന്ന വല്ല ഇടത്തും എത്തുക അത് മാത്രമാണ് എന്റെ ലക്ഷ്യവും ചിന്തയും... പെട്ടന്ന് ഒരു ശബ്ദം റോഡിലൂടെ ഒരു വാഹനം പോകുന്ന ശബ്ദം.. ഞാൻ ചാടി എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് ഓടി., ഞാൻ ആ ലോറിയുടെ പിന്നാലെ ഓടി.. ഹലോ.... ചേട്ടാ... ഒന്ന് നിൽക്കണേ... ഞാൻ ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ഓടി ലോറി നില്കാതെ പോയി...? ഞാൻ റോഡിന്റെ സൈഡിൽ ഇരുന്നു അടുത്ത വണ്ടിയും കാത്ത്...
ദൂരെ നിന്നും ഒരു കാർ വരുന്നത് കണ്ടു... അത് കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സും കണ്ണും ഒരുപോലെ നിറഞ്ഞു പറഞ്ഞ് അറീക്കാൻ പറ്റാത്ത സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളി ചാടി... ഞാൻ കാറിന് കൈ കാട്ടി കാറോ കാറിലെ ആളുകളോ എന്നെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ എന്റെ മുന്നിലൂടെ പോയി... ഇത് എന്ത് അത്ഭുതം... ഇത് എന്തൊരു മനുഷ്യർ ഈ കൊടും കാട്ടിൽ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ തനിച്ച് നില്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയുന്നില്ലലോ...??
ഇതിലൂടെ ഞാൻ ഒരു തീരുമാനത്തിൽ എത്തി ഇനി വരുന്ന ഏത് വണ്ടി ആയാലും റോഡിന്റെ നടുവിൽ നിന്ന് ലിഫ്റ്റ് ചോദിക്കാം എന്ന്... അകലെ നിന്നും ഒരു ലോറി വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു ഉടനെ ഞാൻ റോഡിന്റെ നടുവിൽ ഇറങ്ങി നിന്നു.. ഇനി ഇവർ എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് ഞാൻ ഒന്നു കാണട്ടെ വണ്ടി നിർത്താതെ ഇവർക്ക് മുന്നിൽ ഒരു വഴി ഇല്ലല്ലോ...
ലോറി അടുത്ത് അടുത്ത് വന്നു എന്റെ അടുത്ത് എത്തിയിട്ടും ലോറിയുടെ വേഗത ഒട്ടും കുറയുന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസിലാസയി, എന്തായാലും ഇവർ ഇവിടെ നിർത്തുമല്ലോ എന്ന് ഞാൻ ആശ്വസിച്ചു.. ഞാൻ വണ്ടി നിർത്താൻ കൈ കൊണ്ട് കാണിച്ചു ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇരുന്നു...
ദൈവമേ ഇവരെന്താ വണ്ടി നിർത്താതെ വണ്ടി എന്റെ മുന്നിൽ എത്തി.,, ദൈവമേ ഈ വണ്ടി ഇടിച്ചു കൊണ്ടായിരിക്കുമോ എന്റെ മരണം.... ചേട്ടാ വണ്ടി നിർത്തു.... ഹലോ.... ഞാൻ വിളിച്ചു കൂവി കൊണ്ട് നിന്നു അപ്പോഴും അവിടെ നിന്നും മാറാൻ എനിക്ക് മനസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... ഇനി ഇടിച്ചാലും വേണ്ടില്ല ഞൻ മാറില്ല... എനിക്ക് രക്ഷപെടനുള്ള ഏകമാർഗം ഇതാണ് അവസാന കച്ചിതുരുമ്പാണിത് ..
പക്ഷേ നടന്നത് വേറെ ആയിരുന്നു ആ ലോറി എന്റെ ശരീരത്തിൽ സ്പർശിക്കാതെ ഞാൻ നില്കുന്നതിലൂടെ പോയി... ആ ലോറി എന്റെ ശരീരത്തിൽ എന്ത് കൊണ്ട് സ്പർശിച്ചില്ല ദൈവമേ എന്താ ഇത് എനിക്ക് എന്ത് പറ്റി.... ഞാൻ അവിടെ നിലത്ത് ഇരുന്നു ആലോചിച്ചു എനിക്ക് എന്ത് പറ്റി...? എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക് ഒന്നും ഓർമ വരുന്നില്ല... കൂറേ നേരം അവിടെ ഞാൻ ഇരുന്നു ഒരുപാട് വാഹനങ്ങൾ അതിലൂടെ കടന്നു പോയി പലർക്കും കൈ കാണിച്ചു കൂവി വിളിച്ചു ഒന്നും നിന്നില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല... റോഡിന്റെ നടുവിൽ ഇരുന്ന എന്നെ ഒരു വാഹനവും ഇടിച്ചില്ല സ്പർശിച്ചിട്ടുമില്ല....അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസിലായത് ആ ഭീകരസ്വതത്തിന്റെ പ്രഹരത്തിൽ ഞാൻ മനുഷ്യരുടെ ഈ ലോകത്തോട് വിട പറഞ്ഞിട്ട് കൂറേ നേരമായി എന്ന സത്യം...!!
ഇനി ഞാനും ഉണ്ടാകും രാത്രികാലങ്ങളിൽ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ ഈ ഇരുണ്ട താഴ്‌വരയിലെ ഈ വഴിയിൽ നിങ്ങളെയും കാത്ത്.....?
ശുഭം
രചന മുഹമ്മദ് സവാദ്n
ഇരുണ്ട താഴ്വര ഭാഗം 2
എന്റെ മനസ്സിൽ സംശയം അധികരിച്ച് വന്നു അതെ എന്റെ ബൈക്കിന്റെ പിന്നിൽ ആരോ ഇരിക്കുന്നുണ്ട് പക്ഷേ തിരിഞ്ഞ് നോക്കാനോ കൈ കൊണ്ട് തൊട്ടുനോക്കാനോ ബൈക്ക് നിർത്താനോ എന്റെ മനസ്സ് അനുവദിക്കുന്നില്ല....?? എന്റെ ശരീരം തളരാൻ തുടങ്ങി കൈകാലിന്റെ ബലം നഷ്ടമാകുന്നത് പോലെ... ശരീരം ഒന്ന് ചലിക്കാൻ പോലും പറ്റാത്തത് പോലെ.. മനസും ശരീരവും ഒരു പോലെ വിറങ്ങലിച്ചു നിൽക്കുന്ന നിമിഷം.
ഞാൻ റോഡിൻറെ രണ്ട് സൈഡിൽ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു ഒരു മനുഷ്യനെ കാണാൻ ഒരു വെളിച്ചം കാണാൻ. പെട്ടന്ന് ഒന്ന് നേരം വെളുത്തിരുന്നെകിൽ ഒരു മനുഷ്യജീവനെ എക്കിലും കാണാൻ പറ്റിയിരുന്നെകിൽ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ച നിമിഷം അതുപോലെ ഈ യാത്ര ചെയ്യാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ച ആ നശിച്ച നിമിഷത്തെ ശപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു...?
പെട്ടന്നായിരുന്നു അത് സംഭവിച്ചത്.... എന്റെ പിന്നിൽ നിന്നും തൊട്ടടുത്ത് നിന്നും ആരോ പറയുന്നത് പോലെ ഞാൻ കേട്ടു.. "ഇവിടെ ഒരുപാട് ആളുകൾ നിനക്ക് ചുറ്റും ഉണ്ട് അവർ നിന്നെ കാണുന്നു നീ അവരെ കാണുന്നില്ല എന്ന് മാത്രം.."
ഞാൻ സഡൻബ്രേയ്ക്ക് പിടിച്ച് ബൈക്കിൽ നിന്നും ചാടി ഇറങ്ങി പിന്നിലേക്ക് നോക്കാതെ ആർത്ത് നിലവിളിച്ച് കൊണ്ട് ഓടി....!
കുറച്ചു അകലം ചെന്നപ്പോൾ ഞാൻ നിന്നു. സത്യത്തിൽ ഞാൻ നിന്നതല്ല എന്റെ ശരീരം തളർന്നപ്പോൾ ശരീരം എന്നെ നിർത്തിച്ചതാണ്. അപ്പോഴും തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ മനസ്സ് അനുവദിക്കുന്നില്ല... പക്ഷേ നോക്കണം എന്റെ വണ്ടിക്ക് എന്ത് സംഭവിച്ചു ആരാണ് എന്നോട് സംസാരിച്ചത് പിന്നിലേക്ക് നോക്കാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഞാൻ പതിയെ പിന്നിലേക്ക് നോക്കി...??
ബൈക്കിന്റെ ഡിംലൈറ്റ് ചെറുതായി കാണാം അത് മാത്രമേ എനിക്ക് കാണാൻ പറ്റുന്നുള്ളു... പകൽ പോലും ഇരുട്ട് താണ്ഡവം ആടുന്ന കൊണ്ടും കാട്ടിൽ രാത്രി എങ്ങനെ കാണാൻ പറ്റും... ഞാൻ സമയം നോക്കി.. സമയം 1.50 ഇനിയും ഉണ്ട് കുറച്ച് മണിക്കൂറുകൾ നേരം വെളുക്കാൻ...
ഞാൻ ചുറ്റിലും നോക്കി എവിടെ നോക്കിയാലും ഇരുട്ട് ഞാൻ മുകളിലേക്ക് നോക്കി മരങ്ങളുടെ ശിഖരങ്ങളിലൂടെ ചെറുതായി ആകാശം കാണാം... അപ്പോഴാണ് ഒരു മരം എന്റെ ശ്രദ്ദയിൽ പെട്ടത് ഒരുപാട് ചില്ലകൾ നിറഞ്ഞ മരം. 'അമ്മ കുട്ടിയെ മാറത്തോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചത് പോലെ വള്ളികൾ ആ മരത്തിൽ ചുറ്റിപ്പിരിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. ആ മരത്തിന്റെ മുകളിൽ അതിന്റെ ഇലയും കൊമ്പുകളും കൊണ്ട് വലിയ ഭീമാകാരമായ ഒരു മനുഷ്യരൂപം...
ആ രൂപം കണ്ടപ്പോൾ വയറിന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു കാള്ളൽ... ഹൃദയമിടപ്പ് കൂടി ആ തണുപ്പിലും ഞാൻ ആകെ വിയർത്തൊലിക്കാൻ തുടങ്ങി... നിമിഷങ്ങളോളം ഞാൻ സ്തഭിച്ചു നിന്നുപോയി. ഞാൻ ആ രൂപത്തെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി കാറ്റത്ത് ചെറുതായി ആ മരം ആടുന്നുണ്ട് അതിന്റെ ഒപ്പം ആ ഇലകളും കൊമ്പുകളും ആടുന്നുണ്ട്.. മനസ്സ് നിറയെ ഭീതിയിൽ ആണ്ട് നിൽക്കുന്ന സമയം ആയത് കൊണ്ടാകാം എനിക്ക് ഇങ്ങനെ എല്ലാം തോന്നുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞ് സ്വയം സമാധാനിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..
ഇനി എന്ത് ചെയ്യും ഞാൻ അതായിരുന്നു എന്റെ അടുത്ത ചോദ്യം . അധികസമയം ഇവിടെ നിൽക്കാൻ പറ്റില്ല. നിൽക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ അപകടത്തിലേക്കാണ് പോകുന്നത് അപകടം എന്ന് പറയുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് മരണം എന്നായിരിക്കും എന്തെന്നാൽ എതെകിലും ഒരു വന്യമൃഗം വന്നാൽ ആ നിമിഷം എന്റെ കഥ കഴിയും ...
ഉൾകാട്ടിൽ നിന്നും അങ്ങ് അകലെ നിന്നും ചെന്നായ്ക്കൾ കൂട്ടം കൂട്ടമായി ഓരിടുന്ന ശബ്ദം എന്റെ കാതിൽ വന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു കാറ്റിന് ശക്തി കൂടിയത് പോലെ... കാറ്റിന്റെ ശക്തിയിൽ മരച്ചില്ലകൾ തമ്മിൽ തട്ടുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ശബ്ദവും എന്റെ ചെവിയിൽ വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു... കാറ്റിന് ചോരയുടെ മണവും ഉണ്ട്.. ചെറുതായി മഴ ചാറാനും തുടങ്ങി.. എനിക്ക് കുറച്ചു മുമ്പ് ബൈക്കിൽ വെച്ച് ഉണ്ടായ അതേ നിമിഷങ്ങൾ വീണ്ടും ഉടലെടുത്തത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി...??
അങ്ങ് അകലെ നിന്നും ആ ഇരുണ്ട താഴ്‌വരയിൽ നിന്നും ചെറുതായി കുതിര കുളമ്പടിയുടെ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി ഞാൻ ചുറ്റിലും നോക്കി ഏത് ദിശയിൽ നിന്നാണ് ആ ശബ്ദം വരുന്നത് എന്ന് വീക്ഷിച്ചു... ശബ്ദം അടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്നു എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ നാലുദിശയിലും നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു... ഉൾകാട്ടിൽ നിന്നും വന്യമൃഗങ്ങൾ കൂട്ടം കൂട്ടമായി എന്തോ കണ്ട് ഭയന്ന് അലറി ശബ്ദമുണ്ടാക്കി ഓടുന്ന ശബ്ദം ഞാൻ കേൾക്കുന്നുണ്ട്. ആകാശത്ത് പക്ഷികൾ ചിന്നിച്ചിതറി പറന്നു പോകുന്നു... എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത് ഇവർ ആരെയാണ് പേടിക്കുന്നത്..???
കുതിര കുളമ്പടി അടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്നു എനിക്ക് മനസിലായി ആ ശബ്ദം വരുന്നത് ഞാൻ ബൈക്കിൽ വന്ന വഴിയെയാണ്... ഞാൻ ആ ഭാഗത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു പക്ഷെ എനിക്ക് ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല... ശബ്ദം വളരെ അടുത്ത് എത്തി ഒരു കുതിരയല്ല പലകുതിരകൾ ഒന്നിച്ച് കെട്ടി വലിക്കുന്ന ഒരു കുതിര വണ്ടിയാണ് അത് എന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചു.,,, അതെ ആ കുതിര വണ്ടി എന്റെ അടുത്ത് എത്തി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.. എന്റെ ബൈക്കിൽ ആ കുതിരവണ്ടി തട്ടി എന്റെ ബൈക്ക് തെറിക്കുന്ന ശബ്ദം ഞാൻ കേൾക്കുന്നു... മരണം മുന്നിൽ വന്നു എന്നെ മാടി വിളിക്കുന്നത് പോലെ... സർവ്വശക്തിയും എടുത്ത് ഞാൻ ഓടി എന്റെ തൊട്ട് പിന്നാലെ ആ കുതിര വണ്ടിയും...??
തുടരും
രചന മുഹമ്മദ് സവാദ്
ഇരുണ്ട താഴ്വര അവസാനഭാഗം (ഭാഗം 3)
സർവശക്തിയും എടുത്ത് ഞാൻ ഓടി എന്റെ തൊട്ടു പിന്നാലെ ആ കുതിരവണ്ടിയും ഉണ്ട്... കുണ്ടും കുഴിയും കല്ലും മുള്ളും നിറഞ്ഞ ആ റോഡിലൂടെ തന്നെയാണ് ഞാൻ ഓടുന്നത് എന്തെന്നാൽ റോഡിന്റെ ഇരു വശത്തും കൊടും കാടാണ്...
നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് ഓടുന്ന ഇടയിലും ഞാൻ ഇടക്കിടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി നാല് കറുത്ത നിറം ഉള്ള ബലിഷ്ഠമായ ശരീരമുള്ള കണ്ണിൽ തീനാളം പോലെ കത്തി ജ്വലിക്കുന്ന കുതിരകളായിരുന്നു ആ വണ്ടി വലിച്ച് ഓടുന്നത്... ഇതൊന്നും അല്ലായിരുന്നു എന്നെ ഏറെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയത് ആ കുതിര വണ്ടി ഓടിക്കുവാൻ ആരെക്കിലും വേണ്ടേ..? പക്ഷേ ആരെയും ഞാൻ ആ വണ്ടിയിൽ കണ്ടില്ല...
എന്റെ കാലുകൾ തളർന്നു ഹൃദയം മിടിപ്പ് ആഞ്ഞു അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു വയ്യ എനിക്ക് ഇനി ഒരു അടി വെക്കാൻ പറ്റില്ല ഞാൻ ഇപ്പോൾ വീണു പോകും.. എന്റെ മരണം അടുത്തു ആ കുതിരകൾ എന്നെ ചവിട്ടിമെതിച്ച് കൊല്ലും.. പെട്ടന്നായിരുന്നു പൊട്ടി പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ ഒരു പഴയ കെട്ടിടം എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. അത് തന്നെ എന്റെ രക്ഷ..!! എന്റെ ദയനീയാവസ്ഥ കണ്ട് ദൈവം എനിക്ക് രക്ഷപെടാനുള്ള വഴി കാണിച്ചു തന്നതാകാം...?
തളർന്നു വീഴാറായ ഞാൻ, ആ കെട്ടിടം കണ്ട ഉടനെ എന്റെ മനസിനും ശരീരത്തിനും എന്തോ ശക്തി കിട്ടിയത് പോലെ ഞാൻ എന്റെ സർവ്വശക്തിയും എടുത്തു ആ ചെറിയ കെട്ടിടം ലക്ഷ്യം വെച്ച് ഓടി...
കെട്ടിടത്തിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയ ഞാൻ ആ ഡോറിന് ചാടി ചവിട്ടി... ഞാൻ അകത്തേക്ക് തെറിച്ച് വീണു ആ ഡോർ ലോക്ക് അല്ലായിരുന്നു ഞാൻ പെട്ടന്ന് അകത്തു നിന്നും പൂട്ടി ഒരു മൂലയിൽ പോയി ഒളിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ എന്റെ വായപൊത്തിപിടിച്ച് നിശ്ശബ്ദനായി ഇരുന്നു. അടചിട്ട ജനലിന്റെ വിടവിലൂടെ ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.! ആ കുതിരവണ്ടി റോഡിന്റെ അവിടെ നിൽക്കുന്നു.
പുറത്ത് നല്ല മഴ മിന്നലിനും ഇടിക്കും കാറ്റിനും ഒരു കുറവുമില്ല മിന്നലിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ എനിക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചു കുതിരകൾ കാലുകൾ ഉഴർത്തി കൊണ്ട് ശക്തിയായ ശബ്ദത്തിൽ ചീറ്റുന്നു... എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു സംശയം ആ വണ്ടിക്കുള്ളിൽ ആരെക്കിലും ഉണ്ടോ....? ഉണ്ടെകിൽ അത് ആരായിരിക്കും...? അത് മനുഷ്യനോ അതോ മറ്റെന്തെക്കിലുമാണോ....? ആ ശക്തി എന്തിനാ എന്നെ കൊല്ലാൻ നോക്കിയത്....? ആ ശക്തിയെ എന്തിന് മൃഗങ്ങൾ പേടിക്കുന്നത്.
അത് മനുഷ്യനല്ലേ...?
കുറച്ചു സമയത്തിനു ശേഷം കുതിരകൾ ഞാൻ നിൽക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി കാലുകൾ നിലത്തു ശക്തിയായി അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ തിടുക്കം കാട്ടുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.. ആരുടെയോ അനുവാദത്തിന് ആ കുതിരകൾ കാത്ത് നിൽക്കുന്നത് പോലെ... അല്പസമയം വരെ അത് നീണ്ടുനിന്നു... പിന്നീട് ആ കുതിരകൾ ആ വണ്ടിയും വലിച്ചു കൊണ്ട് ഉൾകാട്ടിലേക്ക് വളരെ വേഗതയിൽ പോയി....?
എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത് ഇത് ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ വിശ്വസിക്കുമോ....! അദൃശ്യമായ ശക്തികൾ ഈ ലോകത്ത് ഉണ്ടോ.? നമ്മളെ കാണാൻ പറ്റുന്ന പക്ഷേ നമുക്ക് കാണാൻ പറ്റാത്ത അദൃശ്യശക്തികൾ നമുക്ക് ചുറ്റും ഉണ്ടോ...? നമ്മെ അപായപ്പെടുത്താൻ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ അവർ പതുങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ടോ...? രാത്രിയിൽ ലൈറ്റ് അണച്ച് ഡോർ അടച്ച് ഉറങ്ങാൻ കിടക്കും നേരം നമ്മുടെ മുറിയിൽ അദൃശ്യശക്തികൾ ഉണ്ടാവാറുണ്ടോ..?
ഒരുപാട് സംശയങ്ങളും അതിലുപരി ഭയവും നിറഞ്ഞ മനസുമായി ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഒരുപാട് നേരം ഇരുന്നു... സമയം 4.50 പുറത്തു ചെറിയ പ്രകാശം വന്നു തുടങ്ങി.. ഞാൻ നിൽക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഉൾവശം ചെറുതായി കാണാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്... ഇതൊരു ഇടിഞ്ഞുപൊളിഞ്ഞ് വീഴാറായ ആൾതാമസം വർഷങ്ങളായി ഇല്ലാത്ത ഒരു വീടാണ് എന്ന് മനസിലായി.. എന്തെന്നാൽ വീടിന്റെ അകം മൊത്തം നശിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ ഇരിക്കുന്നത് ഈ വീടിന്റെ സ്വീകരണമുറിയിലെ ഒരു മൂലയിലാണ്..!
ഞാൻ പതിയെ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു ചുറ്റിലും നോക്കി പുറത്തേക്ക് ഒരു വാതിൽ അകത്തേക്ക് ഒരു വാതിൽ ഒരു ജനൽ അത് മാത്രമാണ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത്. നിലം ആകെ പൊളിഞ്ഞിരുന്നു മുകളിൽ പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ മേൽക്കൂര... അതായിരുന്നു സ്വീകരണമുറി.. പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ എനിക്ക് ഭയമായിരുന്നു അകത്തേക്ക് പോകാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു..
അകത്തേക്ക് കയറിയ എനിക്ക് ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല അത്രയും അന്ധകാരമായിരുന്നു അകത്ത് ഞാൻ എന്റെ കൈയിലെ ലൈറ്ററിലെ ടോർച്ച് കത്തിച്ചു അകത്ത് മൂന്ന് ഡോറുകൾ കണ്ടു ആദ്യം കണ്ട ഡോർ വഴി ഞാൻ അകത്തേക്ക് നടന്നു അത് ശൂന്യമായിരുന്നു... ഞാൻ പതിയെ പുറത്ത് ഇറങ്ങി അടുത്ത ഡോർ വഴി കയറി അവിടെ ഒരു വലിയ കണ്ണാടി അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു..
കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ പ്രതിബിംബത്തെ കുറച്ചു നേരം നോക്കിനിന്നു ഞാൻ. അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞാൻ അടുത്ത മുറിയിൽ കഴറി അത് ആ വീടിന്റെ അടുക്കളയാണോ എന്ന് തോന്നി... അങ്ങനെയായിരുന്നു അവിടെ ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്... അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞാൻ കണ്ണാടിയുള്ള മുറിയിലേക്ക് നടന്നു... ഇനിയുള്ള സമയം അവിടെ നിൽക്കുക നേരം വെളുത്താൽ പോവുക അതായിരുന്നു എന്റെ തീരുമാനം..
ആ മുറിയിൽ ഒരു അടഞ്ഞു കിടന്ന ഒരു ജനൽ ഉണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ അത് തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. വർഷങ്ങളായി തുറക്കാതെ കിടക്കുന്ന ജനലായത് കൊണ്ടാകാം തുറക്കാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ അത് അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് എന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചു... തള്ളി തള്ളി ഞാൻ അത് തുറന്നു. തുറക്കുകയല്ല ജനൽ ശക്തമായ ശബ്ദത്തിൽ അത് അടർന്ന് വീഴുകയാണ് ചെയ്തത്...
ഇരുണ്ട നിറമുള്ള കൊണ്ടും കാടായിരുന്നു ജനൽ വഴിയുള്ള പുറം കാഴ്ച്ച.. മഴ ഇല്ല മിന്നലോ ഇടിയോ കാറ്റോ ഇല്ല അത് മാത്രമല്ല ചെന്നായകൾ ഓരിടുന്ന ശബ്ദവുമില്ല... ആകെയുള്ളത് ചെറിയ തണുപ്പ് മാത്രം... സൂര്യന്റെ വെളിച്ചവും വന്നു തുടങ്ങി.. മനസ്സിൽ സമാധാനവും സന്തോഷവും വന്ന് നിറയാൻ തുടങ്ങി... ജനൽ വഴി പുറത്ത് നോക്കി നിന്നു...
ആ സന്തോഷവും സമാധാനവും അല്പസമയത്തേക്ക് മാത്രമായിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല.. റൂമിന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു കാൽ പെരുമാറ്റം കേട്ടത് പോലെ ഞാൻ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി റൂമിൽ ആരെയും കണ്ടില്ല .. റൂമിൽ വെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നു ആ സമയത് ... ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി ഇല്ല റൂമിൽ ഞാനാല്ലാതെ ആരുമില്ല ഞാൻ സ്വയം പറയാൻ തുടങ്ങി.. അല്ല ആ ചാരി വച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ കണ്ണാടിയുടെ പിന്നിൽ ആരെക്കിലും ഉണ്ടോ...?
ഞാൻ പതുകെ പതുകെ കണ്ണാടിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു ആ സമയം പുറത്തു ചെറുതായി മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങി കൂടെ കാറ്റും കാറ്റിന് ചോരയുടെ മണവും. ഉൾകാട്ടിൽ നിന്നും ചെന്നായ്ക്കളുടെ ഓരിടലും ചെവിയിൽ വന്നു പതിയാൻ തുടങ്ങി...
ഹൃദയം തബല കൊട്ടുന്നത് പോലെ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി... ഞാൻ കണ്ണാടി ലക്ഷ്യം വെച്ചു നടന്നു.. കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ എത്തിയ ഞാൻ.... കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കി... എന്റെ കണ്ണുകളെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയില്ല ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് ഞാൻ അമ്പരുന്നു പോയി.. ഒരു അടിപോലും അനങ്ങാൻ പറ്റാത്തരീതിയിൽ എന്റെ കാലുകൾ അവിടെ ഉറച്ചത് പോലെ ഞാൻ നിന്നു..
കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ പ്രതിബിംബം ഇല്ലായിരുന്നു മറിച്ച് നല്ല കരുത്തുറ്റ ശരീരമുള്ള, നല്ല ഉയരമുള്ള, നീണ്ടമുഖമുള്ള പുറത്തേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന പല്ലുള്ള, കറുത്ത വസ്ത്രധാരിയായ ഒരു രൂപം. ബലിഷ്ടമായ ആ കൈയിൽ ഒരു മഴുവും പിടിച്ച് കണ്ണാടിക്കുളിൽ നില്കുന്നു ആ രൂപം.. ആ മഴു ഉയർത്തി എന്റെ തലയിൽ ആ മഴു കൊണ്ട് ഒരു അടി അടിച്ചു.......................,,,,,,,???????
ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു... ചുറ്റിലും നോക്കി. ഞാൻ ആ കണ്ണാടിയുള്ള മുറിയിൽ തന്നെയാണ് കിടക്കുന്നത്. എന്താണ് കുറച്ചു മുമ്പ് ഇവിടെ നടന്നത്..? എന്തായിരുന്നു ഞാൻ കണ്ട ആ ഭീകര രൂപം....? അതൊരിക്കലും മനുഷ്യനല്ല പിന്നെ.... എന്തായിരിക്കും അത്. ..?
വാച്ചിൽ നോക്കിയപ്പോൾ സമയം 9.30. പുറത്തു വെളിച്ചം അകത്തും വെളിച്ചം ഒട്ടും സമയം കളയാനില്ല എത്രയും പെട്ടന്ന് മനുഷ്യർ വസിക്കുന്ന വല്ല ഇടത്തും എത്തുക അത് മാത്രമാണ് എന്റെ ലക്ഷ്യവും ചിന്തയും... പെട്ടന്ന് ഒരു ശബ്ദം റോഡിലൂടെ ഒരു വാഹനം പോകുന്ന ശബ്ദം.. ഞാൻ ചാടി എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് ഓടി., ഞാൻ ആ ലോറിയുടെ പിന്നാലെ ഓടി.. ഹലോ.... ചേട്ടാ... ഒന്ന് നിൽക്കണേ... ഞാൻ ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ഓടി ലോറി നില്കാതെ പോയി...? ഞാൻ റോഡിന്റെ സൈഡിൽ ഇരുന്നു അടുത്ത വണ്ടിയും കാത്ത്...
ദൂരെ നിന്നും ഒരു കാർ വരുന്നത് കണ്ടു... അത് കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സും കണ്ണും ഒരുപോലെ നിറഞ്ഞു പറഞ്ഞ് അറീക്കാൻ പറ്റാത്ത സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളി ചാടി... ഞാൻ കാറിന് കൈ കാട്ടി കാറോ കാറിലെ ആളുകളോ എന്നെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ എന്റെ മുന്നിലൂടെ പോയി... ഇത് എന്ത് അത്ഭുതം... ഇത് എന്തൊരു മനുഷ്യർ ഈ കൊടും കാട്ടിൽ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ തനിച്ച് നില്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയുന്നില്ലലോ...??
ഇതിലൂടെ ഞാൻ ഒരു തീരുമാനത്തിൽ എത്തി ഇനി വരുന്ന ഏത് വണ്ടി ആയാലും റോഡിന്റെ നടുവിൽ നിന്ന് ലിഫ്റ്റ് ചോദിക്കാം എന്ന്... അകലെ നിന്നും ഒരു ലോറി വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു ഉടനെ ഞാൻ റോഡിന്റെ നടുവിൽ ഇറങ്ങി നിന്നു.. ഇനി ഇവർ എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് ഞാൻ ഒന്നു കാണട്ടെ വണ്ടി നിർത്താതെ ഇവർക്ക് മുന്നിൽ ഒരു വഴി ഇല്ലല്ലോ...
ലോറി അടുത്ത് അടുത്ത് വന്നു എന്റെ അടുത്ത് എത്തിയിട്ടും ലോറിയുടെ വേഗത ഒട്ടും കുറയുന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസിലാസയി, എന്തായാലും ഇവർ ഇവിടെ നിർത്തുമല്ലോ എന്ന് ഞാൻ ആശ്വസിച്ചു.. ഞാൻ വണ്ടി നിർത്താൻ കൈ കൊണ്ട് കാണിച്ചു ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇരുന്നു...
ദൈവമേ ഇവരെന്താ വണ്ടി നിർത്താതെ വണ്ടി എന്റെ മുന്നിൽ എത്തി.,, ദൈവമേ ഈ വണ്ടി ഇടിച്ചു കൊണ്ടായിരിക്കുമോ എന്റെ മരണം.... ചേട്ടാ വണ്ടി നിർത്തു.... ഹലോ.... ഞാൻ വിളിച്ചു കൂവി കൊണ്ട് നിന്നു അപ്പോഴും അവിടെ നിന്നും മാറാൻ എനിക്ക് മനസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... ഇനി ഇടിച്ചാലും വേണ്ടില്ല ഞൻ മാറില്ല... എനിക്ക് രക്ഷപെടനുള്ള ഏകമാർഗം ഇതാണ് അവസാന കച്ചിതുരുമ്പാണിത് ..
പക്ഷേ നടന്നത് വേറെ ആയിരുന്നു ആ ലോറി എന്റെ ശരീരത്തിൽ സ്പർശിക്കാതെ ഞാൻ നില്കുന്നതിലൂടെ പോയി... ആ ലോറി എന്റെ ശരീരത്തിൽ എന്ത് കൊണ്ട് സ്പർശിച്ചില്ല ദൈവമേ എന്താ ഇത് എനിക്ക് എന്ത് പറ്റി.... ഞാൻ അവിടെ നിലത്ത് ഇരുന്നു ആലോചിച്ചു എനിക്ക് എന്ത് പറ്റി...? എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക് ഒന്നും ഓർമ വരുന്നില്ല... കൂറേ നേരം അവിടെ ഞാൻ ഇരുന്നു ഒരുപാട് വാഹനങ്ങൾ അതിലൂടെ കടന്നു പോയി പലർക്കും കൈ കാണിച്ചു കൂവി വിളിച്ചു ഒന്നും നിന്നില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല... റോഡിന്റെ നടുവിൽ ഇരുന്ന എന്നെ ഒരു വാഹനവും ഇടിച്ചില്ല സ്പർശിച്ചിട്ടുമില്ല....അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസിലായത് ആ ഭീകരസ്വതത്തിന്റെ പ്രഹരത്തിൽ ഞാൻ മനുഷ്യരുടെ ഈ ലോകത്തോട് വിട പറഞ്ഞിട്ട് കൂറേ നേരമായി എന്ന സത്യം...!!
ഇനി ഞാനും ഉണ്ടാകും രാത്രികാലങ്ങളിൽ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ ഈ ഇരുണ്ട താഴ്‌വരയിലെ ഈ വഴിയിൽ നിങ്ങളെയും കാത്ത്.....?
ശുഭം
രചന മുഹമ്മദ് സവാദ്n
*ഹൊറർ സ്റ്റോറി*
*ഫുൾ പാർട്ട്‌*
*കഥകളുടെ🗃പറുദീസ*
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
*_പുതിയ കഥകൾ ആദ്യം വായിക്കാൻ shear ചാറ്റിൽ ഫോളോ ചെയ്യുക_*
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
*_വാട്സാപ്പ് ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ 9656169424 എന്ന നമ്പറിൽ മെസ്സേജ് അയക്കുക_*
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
*_ലേഡീസ് only ഗ്രൂപ്പ്‌ അവൈലബിൾ ആണ്_*
irunda thazhvara
ഇതൊരു horror സ്റ്റോറിയാണ് ഇതിലെ കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും തിങ്കച്ചും സാകല്പികമാണ്..
ചോര കട്ടപിടിക്കുന്ന തണുപ്പ് റോഡിന്റെ ഇരുവശത്തും കൊടും കാട് പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞ റോഡ് ഇടക്കിടെ റോഡ് മുറിച്ചു കടക്കുന്ന ചെന്നായകളും കാട്ട് പന്നിയും ആകാശം ഇരുണ്ട് മൂടിയിട്ടുണ്ട് നക്ഷത്രങ്ങളോ ചന്ദ്രനോ ഇല്ലാത്ത ആകാശം എന്റെ ബൈക്കിന്റെ വെളിച്ചമല്ലാതെ വേറെ ഒരു വെളിച്ചവുമില്ലാത്ത കൊടും കാട്...!!
ഞാൻ പതിയെ പിറകിലേക്ക് നോക്കി ഇല്ല ഈ റോഡിൽ ഞാനാല്ലാതെ വേറെ ഒരു യാത്രകാരനുമില്ല. മനസ്സിൽ ചെറുതായി ഭീതി വന്നു തുടങ്ങി. ഒരു വെളിച്ചം അല്ലകിൽ ഒരു മനുഷ്യനെ കാണാൻ ഞാൻ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു... ഞാൻ എന്തൊരു മണ്ടനാ ഈ അർധരാത്രി സമയത് ഏത് മനുഷ്യനാണ് ഈ കൊടും കാട്ടിൽ വരുക....
മനസ്സിൽ പല പല ചിന്തകൾ കുന്ന് കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. അപ്പോഴാണ് എന്റെ മനസ്സിൽ ആ മനുഷ്യന്റെ രൂപം വന്നത്.. ഓർക്കിഡ് വില്ലയിലേക്കുള്ള തന്റെ യാത്രക്കിടയിൽ വഴി തെറ്റിയപ്പോൾ ഞാൻ വഴി ചോദിച്ച അസ്ഥിപഞ്ചരമായ ആ കാല്നടയാത്രികന്റെ രൂപം...?
80നോട് അടുത്ത പ്രായം, നീളം കുറഞ്ഞ മെലിഞ്ഞ ശരീരം, വെളുത്ത താടിയിൽ കരിപുരണ്ട്‍ കിടക്കുന്നു, വ്യത്തിഹീനമായ വേഷം, ചോദിച്ചതിനെല്ലാം ഭീതിനിറഞ്ഞ സ്വരത്തിലും മുഖഭാവത്തിലും ഒരു മൂളൽ മാത്രം മറുപടി നൽകിയ ആ മുഖം... മനസ്സിൽ നിന്നും പോകുന്നില്ല.
അയാളുടെ മുഖത്തു കണ്ട ആ ഭീതി എന്തിനായിരുന്നു....? അയാൾ എന്തിനെയാണ് പേടിക്കുന്നത്....? ഞാൻ പോകുന്ന വഴിയിൽ എന്തെകിലും അപകടം പതിയിരിക്കുന്നുണ്ടോ...??
ബൈക്ക് വളരെ പതിയെയാണ് ഞാൻ ഓടിക്കുന്നത് അത്രയും കുണ്ടും കുഴിയും നിറഞ്ഞ റോഡായിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഉൾകാട്ടിൽ ഉള്ള ശബ്ദം എല്ലാം എനിക്ക് നല്ല പോലെ കേൾക്കാമായിരുന്നു.. കാട്ടിൽ നിന്നും ചെന്നായ്ക്കൾ ഓരിടുന്ന പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ശബ്ദം എന്റെ ചെവിയിൽ അലയടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..
ഒരു തരം ചെറിയ തണുത്ത കാറ്റ് എന്റെ ശരീരത് തട്ടി തലോടാൻ തുടങ്ങി എന്റെ ശരീരം തണുത്ത് വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.. ആ കാറ്റിന് കട്ട പിടിച്ച ചോരയുടെ മണവുമുണ്ടായിരുന്നു.. ചെന്നായ്ക്കൾ അതിശക്തമായി ഓരിടുന്നുമുണ്ട്... എന്ത് ചെയ്യണം അറിയാതെ വിറങ്ങലിച്ച ശരീരവും മനസുമായി ഞാൻ നാലുഭാഗത്തും നോക്കി കൊണ്ട് ബൈക് ഓടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....!
കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾക്ക് അകം ആ കാറ്റും ആ ചോരയുട മണവും ചെന്നായ്ക്കളുടെ ശക്തമായ ഓരിടലും നിന്നു... ഞാൻ വാച്ചിൽ നോക്കി സമയം 12.50 ഞാൻ ബൈക്കിന്റെ വേഗത കൂട്ടി എങ്ങനെയെകിലും മനുഷ്യർ ഉള്ള വല്ലയിടത്തും എത്രയും പെട്ടന്ന് എത്തുക അതായിരുന്നു എന്റെ ആവശ്യം....
ബൈക്കിന്റെ ആ വേഗതയിലും റോഡിന്റെ രണ്ട് സൈഡിലും ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഏതെകിലും ഹോട്ടലോ സത്രമോ വീടോ ഉണ്ടകിൽ അവിടെ ഇന്ന് തങ്ങാം നാളെ കാലത്ത് യാത്ര വീണ്ടും തുടരാം അതായിരുന്നു എന്റെ തിരുമാനം...
പെട്ടന്നായിരുന്നു മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങിയത് ശക്തമായ മഴ അല്ലായിരുന്നു ചെറിയ ചാറലായിരുന്നു പക്ഷേ ബൈക്കിന്റെ വേഗതയിൽ നല്ല മഴയായി എനിക്ക് അനുഭവപെട്ടു... നല്ല കാറ്റും അതിതീവ്രമായ മിന്നലും ഇടിയും ഉണ്ട്.. ആ മിന്നൽ വെളിച്ചത്തിൽ കരിപുരണ്ട്‍ കിടക്കുന്ന കാടും മലയും താഴ്‌വരയും എനിക്ക് വെക്തമായി കാണാൻ സാധിച്ചു. പടുകൂറ്റൻ മരങ്ങളും ചെറു തടാകങ്ങളും പാറക്കെട്ടുകളും നിറഞ്ഞ വന്യമൃഗങ്ങൾ വസിക്കുന്ന ഇരുണ്ട പച്ചനിറമുള്ള കൊടും കാട് ....??
ഞാൻ ബൈക്കിന്റെ വേഗത കുറച്ചു എന്തെന്നാൽ ഈ വഴിയിൽ ഈ സമയത് ബൈക്കിന് വല്ല തകരാർ സംഭവിച്ചാൽ....? അടുത്ത ദിവസം എന്റെ മുടിയും നഖവും എല്ലും മാത്രമേ അവശേഷിക്കുകയുള്ളു എന്നത് ഉറപ്പാണ്....
പെട്ടന്നായിരുന്നു ഞാൻ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത് ബൈക്കിന്റെ പിന്നിൽ ഒരു ഭാരം വന്നത് പോലെ.. വഴിയിൽ ഉള്ള കുണ്ടുകളിൽ വീഴാതിരിക്കാൻ ബൈക്ക് തിരിക്കുമ്പോൾ പാളുന്നത് പോലെ എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.. പിന്നിൽ ഒരാളെ ഇരുത്തി ഡ്രൈവ് ചെയുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന അതെ ഫീൽ....? എനിക്ക് ഒരു സംശയം വന്നു എന്റെ സീറ്റിന്റെ പിറകിൽ ആരെക്കിലും ഇരിക്കുന്നുണ്ടോ....?
തുടരും....
രചന മുഹമ്മദ് സവാദ്.
ഇരുണ്ട താഴ്വര അവസാനഭാഗം (ഭാഗം 3)
സർവശക്തിയും എടുത്ത് ഞാൻ ഓടി എന്റെ തൊട്ടു പിന്നാലെ ആ കുതിരവണ്ടിയും ഉണ്ട്... കുണ്ടും കുഴിയും കല്ലും മുള്ളും നിറഞ്ഞ ആ റോഡിലൂടെ തന്നെയാണ് ഞാൻ ഓടുന്നത് എന്തെന്നാൽ റോഡിന്റെ ഇരു വശത്തും കൊടും കാടാണ്...
നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് ഓടുന്ന ഇടയിലും ഞാൻ ഇടക്കിടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി നാല് കറുത്ത നിറം ഉള്ള ബലിഷ്ഠമായ ശരീരമുള്ള കണ്ണിൽ തീനാളം പോലെ കത്തി ജ്വലിക്കുന്ന കുതിരകളായിരുന്നു ആ വണ്ടി വലിച്ച് ഓടുന്നത്... ഇതൊന്നും അല്ലായിരുന്നു എന്നെ ഏറെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയത് ആ കുതിര വണ്ടി ഓടിക്കുവാൻ ആരെക്കിലും വേണ്ടേ..? പക്ഷേ ആരെയും ഞാൻ ആ വണ്ടിയിൽ കണ്ടില്ല...
എന്റെ കാലുകൾ തളർന്നു ഹൃദയം മിടിപ്പ് ആഞ്ഞു അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു വയ്യ എനിക്ക് ഇനി ഒരു അടി വെക്കാൻ പറ്റില്ല ഞാൻ ഇപ്പോൾ വീണു പോകും.. എന്റെ മരണം അടുത്തു ആ കുതിരകൾ എന്നെ ചവിട്ടിമെതിച്ച് കൊല്ലും.. പെട്ടന്നായിരുന്നു പൊട്ടി പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ ഒരു പഴയ കെട്ടിടം എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. അത് തന്നെ എന്റെ രക്ഷ..!! എന്റെ ദയനീയാവസ്ഥ കണ്ട് ദൈവം എനിക്ക് രക്ഷപെടാനുള്ള വഴി കാണിച്ചു തന്നതാകാം...?
തളർന്നു വീഴാറായ ഞാൻ, ആ കെട്ടിടം കണ്ട ഉടനെ എന്റെ മനസിനും ശരീരത്തിനും എന്തോ ശക്തി കിട്ടിയത് പോലെ ഞാൻ എന്റെ സർവ്വശക്തിയും എടുത്തു ആ ചെറിയ കെട്ടിടം ലക്ഷ്യം വെച്ച് ഓടി...
കെട്ടിടത്തിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയ ഞാൻ ആ ഡോറിന് ചാടി ചവിട്ടി... ഞാൻ അകത്തേക്ക് തെറിച്ച് വീണു ആ ഡോർ ലോക്ക് അല്ലായിരുന്നു ഞാൻ പെട്ടന്ന് അകത്തു നിന്നും പൂട്ടി ഒരു മൂലയിൽ പോയി ഒളിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ എന്റെ വായപൊത്തിപിടിച്ച് നിശ്ശബ്ദനായി ഇരുന്നു. അടചിട്ട ജനലിന്റെ വിടവിലൂടെ ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.! ആ കുതിരവണ്ടി റോഡിന്റെ അവിടെ നിൽക്കുന്നു.
പുറത്ത് നല്ല മഴ മിന്നലിനും ഇടിക്കും കാറ്റിനും ഒരു കുറവുമില്ല മിന്നലിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ എനിക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചു കുതിരകൾ കാലുകൾ ഉഴർത്തി കൊണ്ട് ശക്തിയായ ശബ്ദത്തിൽ ചീറ്റുന്നു... എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു സംശയം ആ വണ്ടിക്കുള്ളിൽ ആരെക്കിലും ഉണ്ടോ....? ഉണ്ടെകിൽ അത് ആരായിരിക്കും...? അത് മനുഷ്യനോ അതോ മറ്റെന്തെക്കിലുമാണോ....? ആ ശക്തി എന്തിനാ എന്നെ കൊല്ലാൻ നോക്കിയത്....? ആ ശക്തിയെ എന്തിന് മൃഗങ്ങൾ പേടിക്കുന്നത്.
അത് മനുഷ്യനല്ലേ...?
കുറച്ചു സമയത്തിനു ശേഷം കുതിരകൾ ഞാൻ നിൽക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി കാലുകൾ നിലത്തു ശക്തിയായി അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ തിടുക്കം കാട്ടുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.. ആരുടെയോ അനുവാദത്തിന് ആ കുതിരകൾ കാത്ത് നിൽക്കുന്നത് പോലെ... അല്പസമയം വരെ അത് നീണ്ടുനിന്നു... പിന്നീട് ആ കുതിരകൾ ആ വണ്ടിയും വലിച്ചു കൊണ്ട് ഉൾകാട്ടിലേക്ക് വളരെ വേഗതയിൽ പോയി....?
എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത് ഇത് ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ വിശ്വസിക്കുമോ....! അദൃശ്യമായ ശക്തികൾ ഈ ലോകത്ത് ഉണ്ടോ.? നമ്മളെ കാണാൻ പറ്റുന്ന പക്ഷേ നമുക്ക് കാണാൻ പറ്റാത്ത അദൃശ്യശക്തികൾ നമുക്ക് ചുറ്റും ഉണ്ടോ...? നമ്മെ അപായപ്പെടുത്താൻ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ അവർ പതുങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ടോ...? രാത്രിയിൽ ലൈറ്റ് അണച്ച് ഡോർ അടച്ച് ഉറങ്ങാൻ കിടക്കും നേരം നമ്മുടെ മുറിയിൽ അദൃശ്യശക്തികൾ ഉണ്ടാവാറുണ്ടോ..?
ഒരുപാട് സംശയങ്ങളും അതിലുപരി ഭയവും നിറഞ്ഞ മനസുമായി ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഒരുപാട് നേരം ഇരുന്നു... സമയം 4.50 പുറത്തു ചെറിയ പ്രകാശം വന്നു തുടങ്ങി.. ഞാൻ നിൽക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഉൾവശം ചെറുതായി കാണാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്... ഇതൊരു ഇടിഞ്ഞുപൊളിഞ്ഞ് വീഴാറായ ആൾതാമസം വർഷങ്ങളായി ഇല്ലാത്ത ഒരു വീടാണ് എന്ന് മനസിലായി.. എന്തെന്നാൽ വീടിന്റെ അകം മൊത്തം നശിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ ഇരിക്കുന്നത് ഈ വീടിന്റെ സ്വീകരണമുറിയിലെ ഒരു മൂലയിലാണ്..!
ഞാൻ പതിയെ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു ചുറ്റിലും നോക്കി പുറത്തേക്ക് ഒരു വാതിൽ അകത്തേക്ക് ഒരു വാതിൽ ഒരു ജനൽ അത് മാത്രമാണ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത്. നിലം ആകെ പൊളിഞ്ഞിരുന്നു മുകളിൽ പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ മേൽക്കൂര... അതായിരുന്നു സ്വീകരണമുറി.. പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ എനിക്ക് ഭയമായിരുന്നു അകത്തേക്ക് പോകാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു..
അകത്തേക്ക് കയറിയ എനിക്ക് ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല അത്രയും അന്ധകാരമായിരുന്നു അകത്ത് ഞാൻ എന്റെ കൈയിലെ ലൈറ്ററിലെ ടോർച്ച് കത്തിച്ചു അകത്ത് മൂന്ന് ഡോറുകൾ കണ്ടു ആദ്യം കണ്ട ഡോർ വഴി ഞാൻ അകത്തേക്ക് നടന്നു അത് ശൂന്യമായിരുന്നു... ഞാൻ പതിയെ പുറത്ത് ഇറങ്ങി അടുത്ത ഡോർ വഴി കയറി അവിടെ ഒരു വലിയ കണ്ണാടി അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു..
കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ പ്രതിബിംബത്തെ കുറച്ചു നേരം നോക്കിനിന്നു ഞാൻ. അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞാൻ അടുത്ത മുറിയിൽ കഴറി അത് ആ വീടിന്റെ അടുക്കളയാണോ എന്ന് തോന്നി... അങ്ങനെയായിരുന്നു അവിടെ ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്... അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞാൻ കണ്ണാടിയുള്ള മുറിയിലേക്ക് നടന്നു... ഇനിയുള്ള സമയം അവിടെ നിൽക്കുക നേരം വെളുത്താൽ പോവുക അതായിരുന്നു എന്റെ തീരുമാനം..
ആ മുറിയിൽ ഒരു അടഞ്ഞു കിടന്ന ഒരു ജനൽ ഉണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ അത് തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. വർഷങ്ങളായി തുറക്കാതെ കിടക്കുന്ന ജനലായത് കൊണ്ടാകാം തുറക്കാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ അത് അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് എന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചു... തള്ളി തള്ളി ഞാൻ അത് തുറന്നു. തുറക്കുകയല്ല ജനൽ ശക്തമായ ശബ്ദത്തിൽ അത് അടർന്ന് വീഴുകയാണ് ചെയ്തത്...
ഇരുണ്ട നിറമുള്ള കൊണ്ടും കാടായിരുന്നു ജനൽ വഴിയുള്ള പുറം കാഴ്ച്ച.. മഴ ഇല്ല മിന്നലോ ഇടിയോ കാറ്റോ ഇല്ല അത് മാത്രമല്ല ചെന്നായകൾ ഓരിടുന്ന ശബ്ദവുമില്ല... ആകെയുള്ളത് ചെറിയ തണുപ്പ് മാത്രം... സൂര്യന്റെ വെളിച്ചവും വന്നു തുടങ്ങി.. മനസ്സിൽ സമാധാനവും സന്തോഷവും വന്ന് നിറയാൻ തുടങ്ങി... ജനൽ വഴി പുറത്ത് നോക്കി നിന്നു...
ആ സന്തോഷവും സമാധാനവും അല്പസമയത്തേക്ക് മാത്രമായിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല.. റൂമിന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു കാൽ പെരുമാറ്റം കേട്ടത് പോലെ ഞാൻ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി റൂമിൽ ആരെയും കണ്ടില്ല .. റൂമിൽ വെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നു ആ സമയത് ... ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി ഇല്ല റൂമിൽ ഞാനാല്ലാതെ ആരുമില്ല ഞാൻ സ്വയം പറയാൻ തുടങ്ങി.. അല്ല ആ ചാരി വച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ കണ്ണാടിയുടെ പിന്നിൽ ആരെക്കിലും ഉണ്ടോ...?
ഞാൻ പതുകെ പതുകെ കണ്ണാടിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു ആ സമയം പുറത്തു ചെറുതായി മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങി കൂടെ കാറ്റും കാറ്റിന് ചോരയുടെ മണവും. ഉൾകാട്ടിൽ നിന്നും ചെന്നായ്ക്കളുടെ ഓരിടലും ചെവിയിൽ വന്നു പതിയാൻ തുടങ്ങി...
ഹൃദയം തബല കൊട്ടുന്നത് പോലെ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി... ഞാൻ കണ്ണാടി ലക്ഷ്യം വെച്ചു നടന്നു.. കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ എത്തിയ ഞാൻ.... കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കി... എന്റെ കണ്ണുകളെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയില്ല ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് ഞാൻ അമ്പരുന്നു പോയി.. ഒരു അടിപോലും അനങ്ങാൻ പറ്റാത്തരീതിയിൽ എന്റെ കാലുകൾ അവിടെ ഉറച്ചത് പോലെ ഞാൻ നിന്നു..
കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ പ്രതിബിംബം ഇല്ലായിരുന്നു മറിച്ച് നല്ല കരുത്തുറ്റ ശരീരമുള്ള, നല്ല ഉയരമുള്ള, നീണ്ടമുഖമുള്ള പുറത്തേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന പല്ലുള്ള, കറുത്ത വസ്ത്രധാരിയായ ഒരു രൂപം. ബലിഷ്ടമായ ആ കൈയിൽ ഒരു മഴുവും പിടിച്ച് കണ്ണാടിക്കുളിൽ നില്കുന്നു ആ രൂപം.. ആ മഴു ഉയർത്തി എന്റെ തലയിൽ ആ മഴു കൊണ്ട് ഒരു അടി അടിച്ചു.......................,,,,,,,???????
ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു... ചുറ്റിലും നോക്കി. ഞാൻ ആ കണ്ണാടിയുള്ള മുറിയിൽ തന്നെയാണ് കിടക്കുന്നത്. എന്താണ് കുറച്ചു മുമ്പ് ഇവിടെ നടന്നത്..? എന്തായിരുന്നു ഞാൻ കണ്ട ആ ഭീകര രൂപം....? അതൊരിക്കലും മനുഷ്യനല്ല പിന്നെ.... എന്തായിരിക്കും അത്. ..?
വാച്ചിൽ നോക്കിയപ്പോൾ സമയം 9.30. പുറത്തു വെളിച്ചം അകത്തും വെളിച്ചം ഒട്ടും സമയം കളയാനില്ല എത്രയും പെട്ടന്ന് മനുഷ്യർ വസിക്കുന്ന വല്ല ഇടത്തും എത്തുക അത് മാത്രമാണ് എന്റെ ലക്ഷ്യവും ചിന്തയും... പെട്ടന്ന് ഒരു ശബ്ദം റോഡിലൂടെ ഒരു വാഹനം പോകുന്ന ശബ്ദം.. ഞാൻ ചാടി എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് ഓടി., ഞാൻ ആ ലോറിയുടെ പിന്നാലെ ഓടി.. ഹലോ.... ചേട്ടാ... ഒന്ന് നിൽക്കണേ... ഞാൻ ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ഓടി ലോറി നില്കാതെ പോയി...? ഞാൻ റോഡിന്റെ സൈഡിൽ ഇരുന്നു അടുത്ത വണ്ടിയും കാത്ത്...
ദൂരെ നിന്നും ഒരു കാർ വരുന്നത് കണ്ടു... അത് കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സും കണ്ണും ഒരുപോലെ നിറഞ്ഞു പറഞ്ഞ് അറീക്കാൻ പറ്റാത്ത സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളി ചാടി... ഞാൻ കാറിന് കൈ കാട്ടി കാറോ കാറിലെ ആളുകളോ എന്നെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ എന്റെ മുന്നിലൂടെ പോയി... ഇത് എന്ത് അത്ഭുതം... ഇത് എന്തൊരു മനുഷ്യർ ഈ കൊടും കാട്ടിൽ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ തനിച്ച് നില്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയുന്നില്ലലോ...??
ഇതിലൂടെ ഞാൻ ഒരു തീരുമാനത്തിൽ എത്തി ഇനി വരുന്ന ഏത് വണ്ടി ആയാലും റോഡിന്റെ നടുവിൽ നിന്ന് ലിഫ്റ്റ് ചോദിക്കാം എന്ന്... അകലെ നിന്നും ഒരു ലോറി വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു ഉടനെ ഞാൻ റോഡിന്റെ നടുവിൽ ഇറങ്ങി നിന്നു.. ഇനി ഇവർ എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് ഞാൻ ഒന്നു കാണട്ടെ വണ്ടി നിർത്താതെ ഇവർക്ക് മുന്നിൽ ഒരു വഴി ഇല്ലല്ലോ...
ലോറി അടുത്ത് അടുത്ത് വന്നു എന്റെ അടുത്ത് എത്തിയിട്ടും ലോറിയുടെ വേഗത ഒട്ടും കുറയുന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസിലാസയി, എന്തായാലും ഇവർ ഇവിടെ നിർത്തുമല്ലോ എന്ന് ഞാൻ ആശ്വസിച്ചു.. ഞാൻ വണ്ടി നിർത്താൻ കൈ കൊണ്ട് കാണിച്ചു ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇരുന്നു...
ദൈവമേ ഇവരെന്താ വണ്ടി നിർത്താതെ വണ്ടി എന്റെ മുന്നിൽ എത്തി.,, ദൈവമേ ഈ വണ്ടി ഇടിച്ചു കൊണ്ടായിരിക്കുമോ എന്റെ മരണം.... ചേട്ടാ വണ്ടി നിർത്തു.... ഹലോ.... ഞാൻ വിളിച്ചു കൂവി കൊണ്ട് നിന്നു അപ്പോഴും അവിടെ നിന്നും മാറാൻ എനിക്ക് മനസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... ഇനി ഇടിച്ചാലും വേണ്ടില്ല ഞൻ മാറില്ല... എനിക്ക് രക്ഷപെടനുള്ള ഏകമാർഗം ഇതാണ് അവസാന കച്ചിതുരുമ്പാണിത് ..
പക്ഷേ നടന്നത് വേറെ ആയിരുന്നു ആ ലോറി എന്റെ ശരീരത്തിൽ സ്പർശിക്കാതെ ഞാൻ നില്കുന്നതിലൂടെ പോയി... ആ ലോറി എന്റെ ശരീരത്തിൽ എന്ത് കൊണ്ട് സ്പർശിച്ചില്ല ദൈവമേ എന്താ ഇത് എനിക്ക് എന്ത് പറ്റി.... ഞാൻ അവിടെ നിലത്ത് ഇരുന്നു ആലോചിച്ചു എനിക്ക് എന്ത് പറ്റി...? എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക് ഒന്നും ഓർമ വരുന്നില്ല... കൂറേ നേരം അവിടെ ഞാൻ ഇരുന്നു ഒരുപാട് വാഹനങ്ങൾ അതിലൂടെ കടന്നു പോയി പലർക്കും കൈ കാണിച്ചു കൂവി വിളിച്ചു ഒന്നും നിന്നില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല... റോഡിന്റെ നടുവിൽ ഇരുന്ന എന്നെ ഒരു വാഹനവും ഇടിച്ചില്ല സ്പർശിച്ചിട്ടുമില്ല....അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസിലായത് ആ ഭീകരസ്വതത്തിന്റെ പ്രഹരത്തിൽ ഞാൻ മനുഷ്യരുടെ ഈ ലോകത്തോട് വിട പറഞ്ഞിട്ട് കൂറേ നേരമായി എന്ന സത്യം...!!
ഇനി ഞാനും ഉണ്ടാകും രാത്രികാലങ്ങളിൽ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ ഈ ഇരുണ്ട താഴ്‌വരയിലെ ഈ വഴിയിൽ നിങ്ങളെയും കാത്ത്.....?
ശുഭം
രചന മുഹമ്മദ് സവാദ്n
ഇരുണ്ട താഴ്വര ഭാഗം 2
എന്റെ മനസ്സിൽ സംശയം അധികരിച്ച് വന്നു അതെ എന്റെ ബൈക്കിന്റെ പിന്നിൽ ആരോ ഇരിക്കുന്നുണ്ട് പക്ഷേ തിരിഞ്ഞ് നോക്കാനോ കൈ കൊണ്ട് തൊട്ടുനോക്കാനോ ബൈക്ക് നിർത്താനോ എന്റെ മനസ്സ് അനുവദിക്കുന്നില്ല....?? എന്റെ ശരീരം തളരാൻ തുടങ്ങി കൈകാലിന്റെ ബലം നഷ്ടമാകുന്നത് പോലെ... ശരീരം ഒന്ന് ചലിക്കാൻ പോലും പറ്റാത്തത് പോലെ.. മനസും ശരീരവും ഒരു പോലെ വിറങ്ങലിച്ചു നിൽക്കുന്ന നിമിഷം.
ഞാൻ റോഡിൻറെ രണ്ട് സൈഡിൽ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു ഒരു മനുഷ്യനെ കാണാൻ ഒരു വെളിച്ചം കാണാൻ. പെട്ടന്ന് ഒന്ന് നേരം വെളുത്തിരുന്നെകിൽ ഒരു മനുഷ്യജീവനെ എക്കിലും കാണാൻ പറ്റിയിരുന്നെകിൽ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ച നിമിഷം അതുപോലെ ഈ യാത്ര ചെയ്യാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ച ആ നശിച്ച നിമിഷത്തെ ശപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു...?
പെട്ടന്നായിരുന്നു അത് സംഭവിച്ചത്.... എന്റെ പിന്നിൽ നിന്നും തൊട്ടടുത്ത് നിന്നും ആരോ പറയുന്നത് പോലെ ഞാൻ കേട്ടു.. "ഇവിടെ ഒരുപാട് ആളുകൾ നിനക്ക് ചുറ്റും ഉണ്ട് അവർ നിന്നെ കാണുന്നു നീ അവരെ കാണുന്നില്ല എന്ന് മാത്രം.."
ഞാൻ സഡൻബ്രേയ്ക്ക് പിടിച്ച് ബൈക്കിൽ നിന്നും ചാടി ഇറങ്ങി പിന്നിലേക്ക് നോക്കാതെ ആർത്ത് നിലവിളിച്ച് കൊണ്ട് ഓടി....!
കുറച്ചു അകലം ചെന്നപ്പോൾ ഞാൻ നിന്നു. സത്യത്തിൽ ഞാൻ നിന്നതല്ല എന്റെ ശരീരം തളർന്നപ്പോൾ ശരീരം എന്നെ നിർത്തിച്ചതാണ്. അപ്പോഴും തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ മനസ്സ് അനുവദിക്കുന്നില്ല... പക്ഷേ നോക്കണം എന്റെ വണ്ടിക്ക് എന്ത് സംഭവിച്ചു ആരാണ് എന്നോട് സംസാരിച്ചത് പിന്നിലേക്ക് നോക്കാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഞാൻ പതിയെ പിന്നിലേക്ക് നോക്കി...??
ബൈക്കിന്റെ ഡിംലൈറ്റ് ചെറുതായി കാണാം അത് മാത്രമേ എനിക്ക് കാണാൻ പറ്റുന്നുള്ളു... പകൽ പോലും ഇരുട്ട് താണ്ഡവം ആടുന്ന കൊണ്ടും കാട്ടിൽ രാത്രി എങ്ങനെ കാണാൻ പറ്റും... ഞാൻ സമയം നോക്കി.. സമയം 1.50 ഇനിയും ഉണ്ട് കുറച്ച് മണിക്കൂറുകൾ നേരം വെളുക്കാൻ...
ഞാൻ ചുറ്റിലും നോക്കി എവിടെ നോക്കിയാലും ഇരുട്ട് ഞാൻ മുകളിലേക്ക് നോക്കി മരങ്ങളുടെ ശിഖരങ്ങളിലൂടെ ചെറുതായി ആകാശം കാണാം... അപ്പോഴാണ് ഒരു മരം എന്റെ ശ്രദ്ദയിൽ പെട്ടത് ഒരുപാട് ചില്ലകൾ നിറഞ്ഞ മരം. 'അമ്മ കുട്ടിയെ മാറത്തോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചത് പോലെ വള്ളികൾ ആ മരത്തിൽ ചുറ്റിപ്പിരിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. ആ മരത്തിന്റെ മുകളിൽ അതിന്റെ ഇലയും കൊമ്പുകളും കൊണ്ട് വലിയ ഭീമാകാരമായ ഒരു മനുഷ്യരൂപം...
ആ രൂപം കണ്ടപ്പോൾ വയറിന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു കാള്ളൽ... ഹൃദയമിടപ്പ് കൂടി ആ തണുപ്പിലും ഞാൻ ആകെ വിയർത്തൊലിക്കാൻ തുടങ്ങി... നിമിഷങ്ങളോളം ഞാൻ സ്തഭിച്ചു നിന്നുപോയി. ഞാൻ ആ രൂപത്തെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി കാറ്റത്ത് ചെറുതായി ആ മരം ആടുന്നുണ്ട് അതിന്റെ ഒപ്പം ആ ഇലകളും കൊമ്പുകളും ആടുന്നുണ്ട്.. മനസ്സ് നിറയെ ഭീതിയിൽ ആണ്ട് നിൽക്കുന്ന സമയം ആയത് കൊണ്ടാകാം എനിക്ക് ഇങ്ങനെ എല്ലാം തോന്നുന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞ് സ്വയം സമാധാനിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..
ഇനി എന്ത് ചെയ്യും ഞാൻ അതായിരുന്നു എന്റെ അടുത്ത ചോദ്യം . അധികസമയം ഇവിടെ നിൽക്കാൻ പറ്റില്ല. നിൽക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ അപകടത്തിലേക്കാണ് പോകുന്നത് അപകടം എന്ന് പറയുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് മരണം എന്നായിരിക്കും എന്തെന്നാൽ എതെകിലും ഒരു വന്യമൃഗം വന്നാൽ ആ നിമിഷം എന്റെ കഥ കഴിയും ...
ഉൾകാട്ടിൽ നിന്നും അങ്ങ് അകലെ നിന്നും ചെന്നായ്ക്കൾ കൂട്ടം കൂട്ടമായി ഓരിടുന്ന ശബ്ദം എന്റെ കാതിൽ വന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു കാറ്റിന് ശക്തി കൂടിയത് പോലെ... കാറ്റിന്റെ ശക്തിയിൽ മരച്ചില്ലകൾ തമ്മിൽ തട്ടുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ശബ്ദവും എന്റെ ചെവിയിൽ വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു... കാറ്റിന് ചോരയുടെ മണവും ഉണ്ട്.. ചെറുതായി മഴ ചാറാനും തുടങ്ങി.. എനിക്ക് കുറച്ചു മുമ്പ് ബൈക്കിൽ വെച്ച് ഉണ്ടായ അതേ നിമിഷങ്ങൾ വീണ്ടും ഉടലെടുത്തത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി...??
അങ്ങ് അകലെ നിന്നും ആ ഇരുണ്ട താഴ്‌വരയിൽ നിന്നും ചെറുതായി കുതിര കുളമ്പടിയുടെ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി ഞാൻ ചുറ്റിലും നോക്കി ഏത് ദിശയിൽ നിന്നാണ് ആ ശബ്ദം വരുന്നത് എന്ന് വീക്ഷിച്ചു... ശബ്ദം അടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്നു എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ നാലുദിശയിലും നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു... ഉൾകാട്ടിൽ നിന്നും വന്യമൃഗങ്ങൾ കൂട്ടം കൂട്ടമായി എന്തോ കണ്ട് ഭയന്ന് അലറി ശബ്ദമുണ്ടാക്കി ഓടുന്ന ശബ്ദം ഞാൻ കേൾക്കുന്നുണ്ട്. ആകാശത്ത് പക്ഷികൾ ചിന്നിച്ചിതറി പറന്നു പോകുന്നു... എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത് ഇവർ ആരെയാണ് പേടിക്കുന്നത്..???
കുതിര കുളമ്പടി അടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്നു എനിക്ക് മനസിലായി ആ ശബ്ദം വരുന്നത് ഞാൻ ബൈക്കിൽ വന്ന വഴിയെയാണ്... ഞാൻ ആ ഭാഗത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു പക്ഷെ എനിക്ക് ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല... ശബ്ദം വളരെ അടുത്ത് എത്തി ഒരു കുതിരയല്ല പലകുതിരകൾ ഒന്നിച്ച് കെട്ടി വലിക്കുന്ന ഒരു കുതിര വണ്ടിയാണ് അത് എന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചു.,,, അതെ ആ കുതിര വണ്ടി എന്റെ അടുത്ത് എത്തി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.. എന്റെ ബൈക്കിൽ ആ കുതിരവണ്ടി തട്ടി എന്റെ ബൈക്ക് തെറിക്കുന്ന ശബ്ദം ഞാൻ കേൾക്കുന്നു... മരണം മുന്നിൽ വന്നു എന്നെ മാടി വിളിക്കുന്നത് പോലെ... സർവ്വശക്തിയും എടുത്ത് ഞാൻ ഓടി എന്റെ തൊട്ട് പിന്നാലെ ആ കുതിര വണ്ടിയും...??
തുടരും
രചന മുഹമ്മദ് സവാദ്
ഇരുണ്ട താഴ്വര അവസാനഭാഗം (ഭാഗം 3)
സർവശക്തിയും എടുത്ത് ഞാൻ ഓടി എന്റെ തൊട്ടു പിന്നാലെ ആ കുതിരവണ്ടിയും ഉണ്ട്... കുണ്ടും കുഴിയും കല്ലും മുള്ളും നിറഞ്ഞ ആ റോഡിലൂടെ തന്നെയാണ് ഞാൻ ഓടുന്നത് എന്തെന്നാൽ റോഡിന്റെ ഇരു വശത്തും കൊടും കാടാണ്...
നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് ഓടുന്ന ഇടയിലും ഞാൻ ഇടക്കിടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി നാല് കറുത്ത നിറം ഉള്ള ബലിഷ്ഠമായ ശരീരമുള്ള കണ്ണിൽ തീനാളം പോലെ കത്തി ജ്വലിക്കുന്ന കുതിരകളായിരുന്നു ആ വണ്ടി വലിച്ച് ഓടുന്നത്... ഇതൊന്നും അല്ലായിരുന്നു എന്നെ ഏറെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയത് ആ കുതിര വണ്ടി ഓടിക്കുവാൻ ആരെക്കിലും വേണ്ടേ..? പക്ഷേ ആരെയും ഞാൻ ആ വണ്ടിയിൽ കണ്ടില്ല...
എന്റെ കാലുകൾ തളർന്നു ഹൃദയം മിടിപ്പ് ആഞ്ഞു അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു വയ്യ എനിക്ക് ഇനി ഒരു അടി വെക്കാൻ പറ്റില്ല ഞാൻ ഇപ്പോൾ വീണു പോകും.. എന്റെ മരണം അടുത്തു ആ കുതിരകൾ എന്നെ ചവിട്ടിമെതിച്ച് കൊല്ലും.. പെട്ടന്നായിരുന്നു പൊട്ടി പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ ഒരു പഴയ കെട്ടിടം എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്. അത് തന്നെ എന്റെ രക്ഷ..!! എന്റെ ദയനീയാവസ്ഥ കണ്ട് ദൈവം എനിക്ക് രക്ഷപെടാനുള്ള വഴി കാണിച്ചു തന്നതാകാം...?
തളർന്നു വീഴാറായ ഞാൻ, ആ കെട്ടിടം കണ്ട ഉടനെ എന്റെ മനസിനും ശരീരത്തിനും എന്തോ ശക്തി കിട്ടിയത് പോലെ ഞാൻ എന്റെ സർവ്വശക്തിയും എടുത്തു ആ ചെറിയ കെട്ടിടം ലക്ഷ്യം വെച്ച് ഓടി...
കെട്ടിടത്തിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയ ഞാൻ ആ ഡോറിന് ചാടി ചവിട്ടി... ഞാൻ അകത്തേക്ക് തെറിച്ച് വീണു ആ ഡോർ ലോക്ക് അല്ലായിരുന്നു ഞാൻ പെട്ടന്ന് അകത്തു നിന്നും പൂട്ടി ഒരു മൂലയിൽ പോയി ഒളിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ എന്റെ വായപൊത്തിപിടിച്ച് നിശ്ശബ്ദനായി ഇരുന്നു. അടചിട്ട ജനലിന്റെ വിടവിലൂടെ ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.! ആ കുതിരവണ്ടി റോഡിന്റെ അവിടെ നിൽക്കുന്നു.
പുറത്ത് നല്ല മഴ മിന്നലിനും ഇടിക്കും കാറ്റിനും ഒരു കുറവുമില്ല മിന്നലിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ എനിക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചു കുതിരകൾ കാലുകൾ ഉഴർത്തി കൊണ്ട് ശക്തിയായ ശബ്ദത്തിൽ ചീറ്റുന്നു... എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു സംശയം ആ വണ്ടിക്കുള്ളിൽ ആരെക്കിലും ഉണ്ടോ....? ഉണ്ടെകിൽ അത് ആരായിരിക്കും...? അത് മനുഷ്യനോ അതോ മറ്റെന്തെക്കിലുമാണോ....? ആ ശക്തി എന്തിനാ എന്നെ കൊല്ലാൻ നോക്കിയത്....? ആ ശക്തിയെ എന്തിന് മൃഗങ്ങൾ പേടിക്കുന്നത്.
അത് മനുഷ്യനല്ലേ...?
കുറച്ചു സമയത്തിനു ശേഷം കുതിരകൾ ഞാൻ നിൽക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി കാലുകൾ നിലത്തു ശക്തിയായി അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ തിടുക്കം കാട്ടുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.. ആരുടെയോ അനുവാദത്തിന് ആ കുതിരകൾ കാത്ത് നിൽക്കുന്നത് പോലെ... അല്പസമയം വരെ അത് നീണ്ടുനിന്നു... പിന്നീട് ആ കുതിരകൾ ആ വണ്ടിയും വലിച്ചു കൊണ്ട് ഉൾകാട്ടിലേക്ക് വളരെ വേഗതയിൽ പോയി....?
എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത് ഇത് ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ വിശ്വസിക്കുമോ....! അദൃശ്യമായ ശക്തികൾ ഈ ലോകത്ത് ഉണ്ടോ.? നമ്മളെ കാണാൻ പറ്റുന്ന പക്ഷേ നമുക്ക് കാണാൻ പറ്റാത്ത അദൃശ്യശക്തികൾ നമുക്ക് ചുറ്റും ഉണ്ടോ...? നമ്മെ അപായപ്പെടുത്താൻ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ അവർ പതുങ്ങി നിൽക്കുന്നുണ്ടോ...? രാത്രിയിൽ ലൈറ്റ് അണച്ച് ഡോർ അടച്ച് ഉറങ്ങാൻ കിടക്കും നേരം നമ്മുടെ മുറിയിൽ അദൃശ്യശക്തികൾ ഉണ്ടാവാറുണ്ടോ..?
ഒരുപാട് സംശയങ്ങളും അതിലുപരി ഭയവും നിറഞ്ഞ മനസുമായി ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഒരുപാട് നേരം ഇരുന്നു... സമയം 4.50 പുറത്തു ചെറിയ പ്രകാശം വന്നു തുടങ്ങി.. ഞാൻ നിൽക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന്റെ ഉൾവശം ചെറുതായി കാണാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്... ഇതൊരു ഇടിഞ്ഞുപൊളിഞ്ഞ് വീഴാറായ ആൾതാമസം വർഷങ്ങളായി ഇല്ലാത്ത ഒരു വീടാണ് എന്ന് മനസിലായി.. എന്തെന്നാൽ വീടിന്റെ അകം മൊത്തം നശിച്ചിരുന്നു.. ഞാൻ ഇരിക്കുന്നത് ഈ വീടിന്റെ സ്വീകരണമുറിയിലെ ഒരു മൂലയിലാണ്..!
ഞാൻ പതിയെ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു ചുറ്റിലും നോക്കി പുറത്തേക്ക് ഒരു വാതിൽ അകത്തേക്ക് ഒരു വാതിൽ ഒരു ജനൽ അത് മാത്രമാണ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത്. നിലം ആകെ പൊളിഞ്ഞിരുന്നു മുകളിൽ പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ മേൽക്കൂര... അതായിരുന്നു സ്വീകരണമുറി.. പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ എനിക്ക് ഭയമായിരുന്നു അകത്തേക്ക് പോകാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു..
അകത്തേക്ക് കയറിയ എനിക്ക് ഒന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല അത്രയും അന്ധകാരമായിരുന്നു അകത്ത് ഞാൻ എന്റെ കൈയിലെ ലൈറ്ററിലെ ടോർച്ച് കത്തിച്ചു അകത്ത് മൂന്ന് ഡോറുകൾ കണ്ടു ആദ്യം കണ്ട ഡോർ വഴി ഞാൻ അകത്തേക്ക് നടന്നു അത് ശൂന്യമായിരുന്നു... ഞാൻ പതിയെ പുറത്ത് ഇറങ്ങി അടുത്ത ഡോർ വഴി കയറി അവിടെ ഒരു വലിയ കണ്ണാടി അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു..
കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ പ്രതിബിംബത്തെ കുറച്ചു നേരം നോക്കിനിന്നു ഞാൻ. അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞാൻ അടുത്ത മുറിയിൽ കഴറി അത് ആ വീടിന്റെ അടുക്കളയാണോ എന്ന് തോന്നി... അങ്ങനെയായിരുന്നു അവിടെ ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്... അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞാൻ കണ്ണാടിയുള്ള മുറിയിലേക്ക് നടന്നു... ഇനിയുള്ള സമയം അവിടെ നിൽക്കുക നേരം വെളുത്താൽ പോവുക അതായിരുന്നു എന്റെ തീരുമാനം..
ആ മുറിയിൽ ഒരു അടഞ്ഞു കിടന്ന ഒരു ജനൽ ഉണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ അത് തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. വർഷങ്ങളായി തുറക്കാതെ കിടക്കുന്ന ജനലായത് കൊണ്ടാകാം തുറക്കാൻ പറ്റാത്ത രീതിയിൽ അത് അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് എന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചു... തള്ളി തള്ളി ഞാൻ അത് തുറന്നു. തുറക്കുകയല്ല ജനൽ ശക്തമായ ശബ്ദത്തിൽ അത് അടർന്ന് വീഴുകയാണ് ചെയ്തത്...
ഇരുണ്ട നിറമുള്ള കൊണ്ടും കാടായിരുന്നു ജനൽ വഴിയുള്ള പുറം കാഴ്ച്ച.. മഴ ഇല്ല മിന്നലോ ഇടിയോ കാറ്റോ ഇല്ല അത് മാത്രമല്ല ചെന്നായകൾ ഓരിടുന്ന ശബ്ദവുമില്ല... ആകെയുള്ളത് ചെറിയ തണുപ്പ് മാത്രം... സൂര്യന്റെ വെളിച്ചവും വന്നു തുടങ്ങി.. മനസ്സിൽ സമാധാനവും സന്തോഷവും വന്ന് നിറയാൻ തുടങ്ങി... ജനൽ വഴി പുറത്ത് നോക്കി നിന്നു...
ആ സന്തോഷവും സമാധാനവും അല്പസമയത്തേക്ക് മാത്രമായിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല.. റൂമിന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു കാൽ പെരുമാറ്റം കേട്ടത് പോലെ ഞാൻ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി റൂമിൽ ആരെയും കണ്ടില്ല .. റൂമിൽ വെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നു ആ സമയത് ... ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി ഇല്ല റൂമിൽ ഞാനാല്ലാതെ ആരുമില്ല ഞാൻ സ്വയം പറയാൻ തുടങ്ങി.. അല്ല ആ ചാരി വച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ കണ്ണാടിയുടെ പിന്നിൽ ആരെക്കിലും ഉണ്ടോ...?
ഞാൻ പതുകെ പതുകെ കണ്ണാടിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു ആ സമയം പുറത്തു ചെറുതായി മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങി കൂടെ കാറ്റും കാറ്റിന് ചോരയുടെ മണവും. ഉൾകാട്ടിൽ നിന്നും ചെന്നായ്ക്കളുടെ ഓരിടലും ചെവിയിൽ വന്നു പതിയാൻ തുടങ്ങി...
ഹൃദയം തബല കൊട്ടുന്നത് പോലെ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി... ഞാൻ കണ്ണാടി ലക്ഷ്യം വെച്ചു നടന്നു.. കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ എത്തിയ ഞാൻ.... കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കി... എന്റെ കണ്ണുകളെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയില്ല ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് ഞാൻ അമ്പരുന്നു പോയി.. ഒരു അടിപോലും അനങ്ങാൻ പറ്റാത്തരീതിയിൽ എന്റെ കാലുകൾ അവിടെ ഉറച്ചത് പോലെ ഞാൻ നിന്നു..
കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ പ്രതിബിംബം ഇല്ലായിരുന്നു മറിച്ച് നല്ല കരുത്തുറ്റ ശരീരമുള്ള, നല്ല ഉയരമുള്ള, നീണ്ടമുഖമുള്ള പുറത്തേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന പല്ലുള്ള, കറുത്ത വസ്ത്രധാരിയായ ഒരു രൂപം. ബലിഷ്ടമായ ആ കൈയിൽ ഒരു മഴുവും പിടിച്ച് കണ്ണാടിക്കുളിൽ നില്കുന്നു ആ രൂപം.. ആ മഴു ഉയർത്തി എന്റെ തലയിൽ ആ മഴു കൊണ്ട് ഒരു അടി അടിച്ചു.......................,,,,,,,???????
ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു... ചുറ്റിലും നോക്കി. ഞാൻ ആ കണ്ണാടിയുള്ള മുറിയിൽ തന്നെയാണ് കിടക്കുന്നത്. എന്താണ് കുറച്ചു മുമ്പ് ഇവിടെ നടന്നത്..? എന്തായിരുന്നു ഞാൻ കണ്ട ആ ഭീകര രൂപം....? അതൊരിക്കലും മനുഷ്യനല്ല പിന്നെ.... എന്തായിരിക്കും അത്. ..?
വാച്ചിൽ നോക്കിയപ്പോൾ സമയം 9.30. പുറത്തു വെളിച്ചം അകത്തും വെളിച്ചം ഒട്ടും സമയം കളയാനില്ല എത്രയും പെട്ടന്ന് മനുഷ്യർ വസിക്കുന്ന വല്ല ഇടത്തും എത്തുക അത് മാത്രമാണ് എന്റെ ലക്ഷ്യവും ചിന്തയും... പെട്ടന്ന് ഒരു ശബ്ദം റോഡിലൂടെ ഒരു വാഹനം പോകുന്ന ശബ്ദം.. ഞാൻ ചാടി എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് ഓടി., ഞാൻ ആ ലോറിയുടെ പിന്നാലെ ഓടി.. ഹലോ.... ചേട്ടാ... ഒന്ന് നിൽക്കണേ... ഞാൻ ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ഓടി ലോറി നില്കാതെ പോയി...? ഞാൻ റോഡിന്റെ സൈഡിൽ ഇരുന്നു അടുത്ത വണ്ടിയും കാത്ത്...
ദൂരെ നിന്നും ഒരു കാർ വരുന്നത് കണ്ടു... അത് കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സും കണ്ണും ഒരുപോലെ നിറഞ്ഞു പറഞ്ഞ് അറീക്കാൻ പറ്റാത്ത സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളി ചാടി... ഞാൻ കാറിന് കൈ കാട്ടി കാറോ കാറിലെ ആളുകളോ എന്നെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ എന്റെ മുന്നിലൂടെ പോയി... ഇത് എന്ത് അത്ഭുതം... ഇത് എന്തൊരു മനുഷ്യർ ഈ കൊടും കാട്ടിൽ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ തനിച്ച് നില്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയുന്നില്ലലോ...??
ഇതിലൂടെ ഞാൻ ഒരു തീരുമാനത്തിൽ എത്തി ഇനി വരുന്ന ഏത് വണ്ടി ആയാലും റോഡിന്റെ നടുവിൽ നിന്ന് ലിഫ്റ്റ് ചോദിക്കാം എന്ന്... അകലെ നിന്നും ഒരു ലോറി വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു ഉടനെ ഞാൻ റോഡിന്റെ നടുവിൽ ഇറങ്ങി നിന്നു.. ഇനി ഇവർ എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് ഞാൻ ഒന്നു കാണട്ടെ വണ്ടി നിർത്താതെ ഇവർക്ക് മുന്നിൽ ഒരു വഴി ഇല്ലല്ലോ...
ലോറി അടുത്ത് അടുത്ത് വന്നു എന്റെ അടുത്ത് എത്തിയിട്ടും ലോറിയുടെ വേഗത ഒട്ടും കുറയുന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസിലാസയി, എന്തായാലും ഇവർ ഇവിടെ നിർത്തുമല്ലോ എന്ന് ഞാൻ ആശ്വസിച്ചു.. ഞാൻ വണ്ടി നിർത്താൻ കൈ കൊണ്ട് കാണിച്ചു ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇരുന്നു...
ദൈവമേ ഇവരെന്താ വണ്ടി നിർത്താതെ വണ്ടി എന്റെ മുന്നിൽ എത്തി.,, ദൈവമേ ഈ വണ്ടി ഇടിച്ചു കൊണ്ടായിരിക്കുമോ എന്റെ മരണം.... ചേട്ടാ വണ്ടി നിർത്തു.... ഹലോ.... ഞാൻ വിളിച്ചു കൂവി കൊണ്ട് നിന്നു അപ്പോഴും അവിടെ നിന്നും മാറാൻ എനിക്ക് മനസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... ഇനി ഇടിച്ചാലും വേണ്ടില്ല ഞൻ മാറില്ല... എനിക്ക് രക്ഷപെടനുള്ള ഏകമാർഗം ഇതാണ് അവസാന കച്ചിതുരുമ്പാണിത് ..
പക്ഷേ നടന്നത് വേറെ ആയിരുന്നു ആ ലോറി എന്റെ ശരീരത്തിൽ സ്പർശിക്കാതെ ഞാൻ നില്കുന്നതിലൂടെ പോയി... ആ ലോറി എന്റെ ശരീരത്തിൽ എന്ത് കൊണ്ട് സ്പർശിച്ചില്ല ദൈവമേ എന്താ ഇത് എനിക്ക് എന്ത് പറ്റി.... ഞാൻ അവിടെ നിലത്ത് ഇരുന്നു ആലോചിച്ചു എനിക്ക് എന്ത് പറ്റി...? എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും എനിക്ക് ഒന്നും ഓർമ വരുന്നില്ല... കൂറേ നേരം അവിടെ ഞാൻ ഇരുന്നു ഒരുപാട് വാഹനങ്ങൾ അതിലൂടെ കടന്നു പോയി പലർക്കും കൈ കാണിച്ചു കൂവി വിളിച്ചു ഒന്നും നിന്നില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല... റോഡിന്റെ നടുവിൽ ഇരുന്ന എന്നെ ഒരു വാഹനവും ഇടിച്ചില്ല സ്പർശിച്ചിട്ടുമില്ല....അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസിലായത് ആ ഭീകരസ്വതത്തിന്റെ പ്രഹരത്തിൽ ഞാൻ മനുഷ്യരുടെ ഈ ലോകത്തോട് വിട പറഞ്ഞിട്ട് കൂറേ നേരമായി എന്ന സത്യം...!!
ഇനി ഞാനും ഉണ്ടാകും രാത്രികാലങ്ങളിൽ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ ഈ ഇരുണ്ട താഴ്‌വരയിലെ ഈ വഴിയിൽ നിങ്ങളെയും കാത്ത്.....?
ശുഭം
രചന മുഹമ്മദ് സവാദ്n
0 Comments
Post a Comment